Vijf dagen zijn we met een groepje van vier bezig geweest om een tijdschrift te maken, wat vrijdag ochtend rond elf uur af moest zijn. En aangezien andere groepen met gemiddeld zeven personen waren, was dat niet echt makkelijk. Maar het is natuurlijk gelukt!
En ik ben best tevreden over het resultaat (te bedenken hoe weinig tijd we hadden). Als je goed gaat kijken, dan waren er nog heel veel dingen die niet klopte, maar who cares! Toch?
Maandag moesten we groepjes gaan vormen en bedenken wat we wouden doen. Na een flinke brainstormsessie kwamen uit op ons ijkpersoon, (is een doelgroepspersoon die je helemaal moet uitwerken en zelfs een naam moet geven) die heet Zoë. Ze woont in Amsterdam, gaat,veel uit, is een beetje spiritueel ingesteld (zolang het maar trendy en bekend bij de sterren is), doet veel culturele activiteiten en is een echte trendsetter. Wat wil je nog meer weten?
Dinsdag hebben we onze rubrieken bedacht, waar echt leuke dingen tussen zaten. We hadden een interview met een paaldanseres, een fotorapportage van een feest, een artikel of kabbala, een vintage artikel over de negen straatjes in Amsterdam, een mode rapportage over Marlies Dekkers en nog veel meer.
En dan begint het echt, het zoeken van informatie en het schrijven. En dat viel echt tegen, soms schoot het gewoon NIKS op en dan heb je donderdag alleen nog maar tekst, zonder enige opmaakt. En dan ben je er dus echt nog lang niet. Het is dus niet zo dat als je de tekst af hebt dat je dan alleen nog even de puntjes op de 'i ' moet zetten. Nee, vormgeven is keihard werken.
Donderdag ging ik na twaalfen naar bed en ik moest de volgende dag weer om half 9 aanwezig zijn in Utrecht. Die laatste paar uurtjes waren echt killing. Printers die het niet deden of alleen in zwart-wit printen, artikelen die misden, een mevrouw die onze map (waar alle artikelen prachtig in insteekhoezen zaten) zomaar onderste boven kieperde, zodat alles eruit viel, met de reden dat men het liever los over een tafel verspreid wilde hebben. Dat kan je natuurlijk ook anders brengen,(ik kreeg sowieso de indruk dat die mevrouw niet helemaal spoorde).
Dit alles resulteerde in een ooglid wat nu al de hele dag een het trillen is, tenminste ik denk dat het door de stress komt, het kan natuurlijk ook - zoals men zegt- dat er iemand al de hele dag aan mij denkt.
Maaarrrr... wat vonden we ervan? Ik vond het echt leuk om te doen. Ik had een gezellige groep. Het groepje werkte keihard en er was ook een goede samenwerking. Dit is echt veel leuker dan een werkstuk maken waar je alles van het Internet plukt en waarvan je eigenlijk geen idee hebt wat er nou in het werkstuk staat. Dit is gewoon van jezelf (en het groepje, duhh). Gemaakt met eigen inzet. Het kost veel meer werkt, maar dat is het allemaal waard.
De naam van het tijdschrift.
Ons moodboard.
De vellen met alle artikelen, los dus en niet in een mooie map
Geen opmerkingen:
Een reactie posten