tegendraads

Ik zag vandaag een man op de roltrap.

Dat klinkt natuurlijk heel normaal, een man op de roltrap. Maar wat er nou was, die man liep naar boven op een roltrap die naar beneden ging. Met een big smile liep hij daar.

Het enige wat ik kon bedenken, is dat deze man in zijn midlifecrisis moest zitten.

what women/I want

Ik heb het niet zo op openingszinnen, van die verschikkelijke, cheesy, ingestuurde flirttechnieken zeg maar. BAH. Wat denken mannen? dat ik serieus denk, goh wat ben jij leuk met je "ken ik jou niet ergens van?" Nou, even voor de duidelijkheid: DOE HET NIET! Als je echt niks goed kan bedenken, lach dan lief. Ook goed. Daar ben ik namelijk wel gevoelig voor.

Daarom was ik, toen ik met mijn vriendinnen in Paradiso stond te dansen, ook zeer verrast met de volgende versierzin: "Dat jurkje hè, wat je aanhebt, dat is zeker geen H&M-entje?" En nu zie ik jullie allemaal denken van: ah nee, dat ze daar in trapt! Maar ik ben nou eenmaal gevoelig voor modecomplimentjes, en met mij heel veel andere vrouwen durf ik te zegen. Toen hij zei: "Het komt zeker uit een vintagewinkel?", kon mijn avond echt niet meer stuk. Ik glimlachte lief, met een scheefhangend hoofd, en zei dat het uit Barcelona kwam. Dat was wel te zien zei hij. "Het staat je heel mooi." Goh, dat deze mannen nog bestaand, dat is toch een geruststellend iets hè.

Laat dit een les zijn voor de manheid: wij vrouwen zijn gevoelig voor kledingcomplimentjes. Succes ermee!


Het is ook een mooi jurkje he.

Over liefde

Colleges kunnen soms verdomd interessant zijn! zelfs op een dinsdag avond zo tussen 6 en 8 uur in de avond. Maar laat is het wel. Op het programa stond Filosofie en liefde. ahhhhhh fijn! En nu wil ik mijn kennis aan de wereld laten zien. Voor degene daar geen zin in hebben, klik maar lekker verder :)

Het verhaal van Aristofanes
De mens was lang, lang (jaa echt heel lang) geleden een bol, een soort van aardbol zegmaar. We waren gemaakt met twee hoofden, en twee paar armen en benen. Probleem -> er ontstaat hybris. (Sorry, ik kon het niet laten om even mijn zo juist geleerde kennis in de strijd te gooien. Maar hybris is dus overmoed.) Best een probleem die hybris, want die goede oude Grieken hielden helemaal niet van overmoed. Zij voelde zich het meest op hun gemak bij evenwicht. Stelletje saaie lummels waren het!

Zeus dacht dat hij dit 'probleem' wel even zou oplossen. De grote man hakte alle mensen doormidden. (bloedige zooi moet dat geweest zijn). Zo. Probleem opgelost zou je denken.

Maar toen kwamen de Grieken pas echt in de diepe shit. Want al die doormidden gehakte mensen gingen opzoek naar hun wederhelft, hun unieke wederhelft. Maar de meeste vonden natuurlijk hun wederhelft niet. En wanneer ze die wel vonden was het nog erger. Want door blijdschap en alle andere emoties bleven die wederhelften in een eeuwige omhelzing, hierdoor konden ze niet eten en drinken en gingen ze beiden dood, in elkaars armen...hoe moooi..

Maar dit kon natuurlijk niet langer zo door gaan!

Oplossing!!!
Er werd het een en ander aangepast aan het menselijk lichaam. De geslachtsdelen staken tot nu toe allebei naar buiten, maar de vrouwen kregen een 'gaatje' en de mannen een 'slangetje' -sorry voor het aparte woord maar dit zijn de lettelijk woorden van de docent. Wanneer men elkaar nu omhelsden konden ze in elkaar opgaan en ontstond er een bevrediging. Hierna werden ze bevrijd van hun omhelzing. Hoera!

Er werd een groot feest gevierd en ze leefde nog lang en gelukkig (oké, dit verzin ik)

Maar waar het op neerkomt is dat er dus nu, vele, vele (ja echt hele vele) jaren later nog steeds allemaal wederhelften rondlopen. Iedereen heeft zijn eigen unieke wederhelft. Dat vind ik nou altijd zo mooi klinken.

Ik weet alleen niet of ik hier nou blij van moet worden of niet. Aan de ene kant is het heel romantisch om te weten dat er een unieke wederhelft bestaat, MIJN unieke wederhelft. Er is dus hoop. Maar wat als die rondloopt in Papua Nieuw-Gunea??? Dat is dus zoeken naar een haarspeld in een hooiberg.

Zucht.... laten we hopen dat er tussen die wederhelften een soort van aantrekkingskracht is, in de vorm van een magneet bijvoorbeeld, dat er voor zorgt dat wij elkaar ooit zullen vinden.

Maar mooi is het wel? :-D

Meria Mena in Paradiso

Dinsdag was ik met een vriendin naar het concert van Maria Mena in Paradiso. Een onwijs goede zangeres uit Noordwegen. Ik wilde haar al heel lang een keer zien, maar ze kwam maar niet en kwam maar niet. Nou, het was het wachten waard! Echt. Wauw. Wat concert en wat een persoon! Zo grappig is ze. Ja, je leest het goed: grappig. Tussen de liedjes door vertelde ze veel over de liedjes en haar leven, dat maakte het concert echt specialer.

*Normaal vind ik het nooit zo erg dat de foto's vrij klein zijn, maar deze keer vind ik het echt zonde. Je mist een deel. Misschien komt het omdat ze niet zo duidelijk zijn en het moeilijk is om haar gezicht goed te zien. Anyway mijn advies: klik even op de foto!

Het aupplaus wat echt oorverdovend. En terecht. Iemand zei dat ze in al die jaren tijd nog nooit zo een applaus had gehoord in Paradiso. Ik geloof dat ze er zelf ook helemaal door was overdonderd. Zo onzettend schattig stond ze daar op het podium. Te genieten van het moment. Een bijzonder meisje

Dit liedje heb ik ook gefilmd, maar ik gun jullie de volledige en ruisloze versie. Als ik het mij goed herinner heeft ze dit liedje geschreven toen haar vriendje ver weg in een ander land zat, voor hem. Het enige romantische wat ooit gedaan heeft was dit liedje schrijven. Het liedje gaat over de ontmoeting met hem. Hope you'll like it!

Barcelona: we and the city

Het Kathedraal in de Gotische Wijk

Met in het midden een tuin, inclusief een dozijn ganzen!

Het muziekgebouw, jammer genoeg niet van binnen kunnen zien

Er loopt daar een geeeeeest!!

DE Sagrada Familia

Gek, bouwvakkers in een kathedraal. Veel bouwvakkers

Casa Vicens, helaas niet van binnen te zien. Maar wel heel mooi! Gek dat wij de enige toeristen waren die daar liepen.

The photoshoot!!!

Om de hoek bij ons appartement: een oud ziekenhuis binnenplaatsje.

Zus toen moeder aan boom hing: "Mam volgens mij lacht die meneer (die voorbij liep, maar niet op de foto te zien is) je uit!"

Desbetreffende Meneer: "Ja, heeeeel erg!"

:)

Hoi Hollanders in Barcelona!

Casa Battlo + Konijn

Casa Milo

Passage de Gracia, met ALLE luxe winkels(lees: onbetaalbaar. Duurste item in de etalage was een bondjasje van 6.800 euro). Hier de Chanel, met voor de ruiten mijn lieftallige zus als levende paspop

Colombus.
De hand schijnt in verhouding niet helemaal te kloppen. Uch, uch. Totaal niet geloof ik.

Winkelcentrum in de haven aan zee, met ons :)

Somewhere....Whe are out there...., but where?

Mooi moment. We hadden een lange dag achter de rug en we wilden nog even de Zara in en nog even snel die winkel in (waar ik een fantastische jas heb gekocht, al zeg ik het zelf), toen we naar buiten kwamen en muziek hoorde, spaanse muziek. Met een prachtig stel gitaristen. We wilden weg, want we waren echt gesloopt, maar we moesten kijken.

Ineens begonnen twee mensen te dansen. Niet gewoon te dansen, maar echt te dansen. Ze luisterden naar de muziek. Ze dansen zoals alleen Spanjaarden kunnen dansen. Ze staken meer mensen aan en ineens dansen daar ook twee jonge meisjes, zo rond de 15. Wat een lol hadden ze.

De energie stroomt ineens door je lichaam, en ik kon mij niet meer herinneren dat ik bijna door mijn voeten zakte. Een moment van geluk, puur geluk. Je zou er bijna van huilen. Dat slaat natuurlijk nergens op, maar op zulk soort moment word ik helemaal overdonderd van geluk. Heerlijk!

Wat een vrouw!!! HEERLIJK

Tot slot een kleine collage van alle balkonnen/muren. Typerend voor Barcelona vond ik.