Na een nacht met weinig slaap van de zenuwen liep ik gearmd met mijn moeder de polikliniek in. Eenmaal op de stoel deelde assistent mij mee dat mijn mama er NIET bij mocht zijn. Poeh, daar had ik niet op gerekend. Ik dacht dat ze mijn hand mocht vasthouden. Misschien een goed moment om eens onafhankelijk te worden.
De chirurg en zijn assistent gingen met vier verschikkelijk, mega, abnormaal grote naalden mijn mond half verdoven. Gevolg: een tong die half verdoofd is en half niet. Dat geeft een vrij apart gevoel kan ik je zeggen.
Vervolgens kreeg ik een echt groen operatie lapje over mij heen. Dit lapje herkende ik van alle ziekenhuis series. (had niemand mij kunnen vertellen dat ik dit zou krijgen). Ik zag verschikkelijke ER taferelen voor mij. Fijn was het dat het gat -gemaakt om mij mond te "opereren"- zo groot was dat mijn ogen op al het apparatuur viel, inclusief de beitel.
Na enige minuten beitelen hoorde ik zo een deel van mijn verstandskies door de behandelkamer vliegen. "Nou dokter, u hoeft niet meteen te gaan gooien", zei de assistent op een overdreven kinderlijke manier (dat mijn mama mee was wil niet zeggen dat ik achterlijk ben mevrouw).
Anyway, thuis gekomen heb ik een uur lang mijn wang verstijfd, door mijn hoofd op een soort van vloeibaar koelelement te leggen (hoe heet dat in godsnaam) en daarna ben ik begonnen met de dagelijkse dosis pijnstillers. Het leek allemaal mooi en aardig, tot de volgende dag. Ik hoefde niet in de spiegel te kijken om te zien dat ik er uit zag als een hamster die was wezen hamsteren bij Appie. Voor enkele dagen ging ik geblindkoekt met een bivakmuts over straat (okay, het was alleen een sjaal :P).
Op school werd mij meerdere malen de vraag gesteld of ik van het weekend had gevochten. Het is duidelijk dat ze mij nog niet zo goed kennen: anders hadden ze gevraagd of ik tegen lantaarnpaal, deur of dergelijke was gelopen.
Nu ben ik weer helemaal top fit (nooit geweten dat je ZO'N hoofdpijn kon krijgen hiervan, sjonge jonge, dat was echt op zijn zachts gezegd NIET aangenaam). De met boodschappen gevulde hamsterwang is geslonken tot een normale wang en het blauwe kleur is via geel overgegaan in een normale huidskleur, thank god!!
ps.
Ik heb mijn verstand dus nog wel heah.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten