Ik stond te trappelen van opwinding. Dit had ik zo gemist.
Met goede moed liep ik over het strand van Bloemendaal en met nog moed liep ik, nee rende ik de zee in. En ik zal eerlijk zijn. Ik bakte er NIKS van. Uiteindelijk zag het er allemaal best goed uit, als dit mijn eerste les zou zijn, maar niet als je bedenk dat de laatste keer dat ik surfde ik binnen enkele seconden op mijn board stond. Het probleem was dat er veel minder kracht in deze golven zat en dat je moest peddelen voor je leven en zelfs dan, miste ik de golf elke keer net. Het enige wat er dan uit mijn mond kom is "f*ck". Als je de golf gewoon weg helemaal mist is het balen, maar daar kan ik mee leven. Maar als je merkt dat je board vooruit gaat en dat je de kracht van de golf van achter voelt, dan is het gewoon niet eerlijk dat je net, echt net iets te langzaam gaat en de golf je inhaalt. Dan nog te bedenken dat je een paar meter verden bent weer tegen de stroming in terug moet peddelen. Dat is gewoon niet niet hip.
Aan de andere kant is des te hipper als je hem wel haalt. Lang heb je niet om te juichen, want je moet zo snel mogelijk proberen om op te staan, zonder je balans te verliezen. Maar dat van zo-snel-mogelijk gaat nog niet helemaal gesmeerd. Op het moment dat de golf je vooruit duwd scheur je met een aardig hoge schelheid over het water, op dat moment moet ik mijzelf omhoog duwen en op het board springen, zonder te veel te wiebelen. Ondertussen schiet het board nog steeds als een raket vooruit. Eerlijk gezegd is het niet de moeilijkheidsgraad, maar meer de angstgraad waar ik mee worstel.
En dan sta je ineens op het board; de angst is weg, het board is stabiel, ik scheur over het water en het enige wat ik denk is "Dit is zooooooo gaaf, ik wil noooit meer iets anders. Mijn surfboard en ik kunnen de wereld aan (moet ik natuurlijk wel eerst een board kopen :P )." Van blijdschap zou ik bijna een sprongetje maken, maar laat ik daar nog maar even mee wachten als ik niet in het ziekenhuis wil belanden.
Het gevoel dat je krijgt als je op je board staat maakt al het peddelen, rode ogen van het water, lopende neus, de uitslag/schaafwonen, de kosten, de kou, de fysieke inspanning en terleurstelling van het missen van een golf weer in 1 klap goed.
*zucht* had ik maar een strandhuisje, dan zou ik elke dag de zee in kunnen.
Ps. En dan heb ik het nog niets eens over de bijzaken als mooie mannen met lange haren die door de wind wapperen, volkswagen busjes, de mooie surf life styl kleding, de gitaar muziek en de uber relaxte sfeer gehad.
Fotos van zaterdag, Australie en wat toepasselijke plaatjes :D
Even creatief geweest :D .
