Trots !!!

Echt wel trots ben ik op mijn zusie!

Weetje waarom?

Om heel veel redenen natuurlijk:

Ten eerste omdat ze afgelopen zondag een leuk, maar ook tijdslovend project prachtig heeft afgerond! In augustus is zij samen met een projectgroep en een groep jongeren uit Amsterdam Zuidoost naar Ghana geweest. United African Roots heette het.
In Ghana is er gefilmd en dat moest bij terugkomst gemonteerd worden (en er moest natuurlijk nogveel meer gedaan worden). Zondag was de première van de film, maar er waren ook allemaal andere leuke dingen omheen, zoals een Afrikaanse kledendracht modeshow. Ze heeft er keihard voor gewerkt.

Ten tweede omdat ze morgen voor vijf maanden naar Suriname gaat. Vijf maanden geen zus in huis :( . Wel verschikkelijk stoer van haar heah! ECHT heel stoer.

De prestatoren.

Projectteam!!

De invloed van de media.

Ik moet eerlijk toegeven dat ik altijd dacht dat de invloed van de media op mij wel mee viel. Ik wist wel dat ik door reclames beïnvloed werd om bepaalde producten te kopen. Maar na het lezen van Het zijn net mensen van Joris Luyendijk heb ik al begrepen dat die invloed onbewust groter is dan ik in eerste instantie dacht.

Oorlogfoto’s die in scène gezet blijken te zijn, lichamen die blijven liggen zodat we alle doden goed kunnen zien (ja, dat gebeurd echt), het inhuren van een goede persvoorlichter; allemaal voorbeelden van hoe wij als burgers (en ik dus ook) keer op keer beïnvloed en gemanipuleerd worden door de media.

Iemand die daar perfect mee om weet te gaan is president Bush en bijna alle Amerikanen trappen erin. Een persvoorlichting waarin Bush of zijn woordvoerder uitlegt dat ingrijpen in Irak noodzakelijk is voor de veiligheid van de Amerikaanse burgers wordt door het merendeel geloofd terwijl ik hier achter mijn tv zit en denk: man, maak die mensen niet zo bang.
Grote kans dat er een hele scala aan vooraf is geweest en dat er een professional is ingehuurd om zorgvuldig de woorden zo te kiezen dat het volk het zou geloven.
En deze week heeft hij het weer gedaan. “De nucleaire activiteiten van Iran zullen zorgen voor een Derde Wereldoorlog (en Noord-Korea niet?), dus we moeten ingrijpen”, aldus meneer Bush. En hier trap ik er niet in, al brengt hij nog zo mooi.

Zo gaat het vaak ook in de reclamewereld. Een reclame waarin een nieuw soort frituurvet wordt aangeprijsd als: “nu nog minder vet”, geeft bijna de indruk dat het gezond is. Ik geef eerlijk toe, ik trap er vaak ook in: bij het zien van een reclame over een nieuw en lekker soort koekje, komt bij mij vaak genoeg de gedachte op dat ik de volgende dag die maar eens moet gaan kopen, want ze zien er wel heel lekker uit.

En zo zijn er nog veel meer voorbeelden waardoor ik wordt beïnvloed door de media. Zoals: waarom vind ik nu die skinny jeans ineens wel mooi terwijl ik ze in het begin helemaal niks vond, waarom koop ik dat ene merk schoenen, waarom luister ik na die artiest, waarom ga ik naar die film, waarom koop ik die Verkade koekjes en koop ik niet dat andere merk. Ik vind het moeilijk om te zeggen hoe zeer ik hierin wordt beïnvloed door de media. Ik bedoel, misschien koop ik wel die Verkade koekjes omdat die gewoonweg de lekkerste zijn, maar het feit dát ik er door wordt beïnvloed door de media, dát staat vast.

Alles is liefde, Prins Valentijn

Van het weekend ben ik saampjes met mijn zus naar de film Alles is liefde geweest.

Echt GEWELDIG was ie! Lekker Nederlands!

Marc-Marie als pepernoot (vraag niks, zie zelf) , Carice van Houten als een pakketje, Paul de Leeuw als een beetje zichzelf eigenlijk, een zwerver die er heilig van overtuigt is dat Sinterklas écht bestaat en een Sinterklaas die eigenlijk geen Sinterklaas wilt zijn en het water inspringt.

En dan hebben we het nog niet gehad over Prins Valentijn. Prins Valentijn is gewoon, tsja.. een echte Prins zal ik maar zeggen. Leuk detail is dat deze Prins ook als zwarte piet speelt om zijn "prinses" te veroveren. Meneer Prins gedraagt zich ook erg prinselijk. Een voorbeeld: hij staat voor de deur van het huis van zijn "prinses" zit op een wit paard en ondertussen sneeuwt het. Cliché he, i know. Maar dit zijn van die clichés die je de zevende hemel in nemen en waar je nooit genoeg van krijgt. Van die clichés waarvan je denkt: dat zou ik nou helemaal niet vervelend vinden als mij dat overkomt. Dus, als iemand toevallig Prins Valentijn ziet (of een andere), stuur hem ff naar het olieslagerspad en bestel ook meteen een wit paard + sneeuw (mag ook nep).



Prins Valentijn met zijn "prinses" dus.

Tip van de dag: GA NAAR ALLES IS LIEFDE!!!!

Muziek: Trijntje Oosterhuis door de jaren heen.

Thas what friends are for. Dat vind ik echt een bijzonder liedje, de tekst zegt voor mij zoveel. Vrienden zijn zo belangrijk, daar kan ik echt altijd en met alles terecht. Vriendschap is (meestal) zo simpel. Samen een filmpje kijken en lekker op de bank hangen, bijkletsen met een wijntje, winkelen, of met ze allen lekker eten, maar ook over serieuse dingen praten en elkaar steunen. Mijn vrienden maken mij echt een gelukkiger persoon.
Er is mij ooit verteld dat ik moet leren dat ik ook leuk en belangrijk genoeg ben van mijzelf en dat ik geluk niet moet laten afhangen van mijn vrienden (ik heb het probleem dat ik wil dat iederen mij aardig vind, not very realistic) en dat is natuurlijk zo, maar toch kan ik zo blij en energievol worden van die leuke momenten met vrienden. Die momenten zou ik niet willen missen.

Maar over het liedje, gezongen door Trijntje Oosterhuis. Ik (en de rest van huize Dienaar/Lukaart) ben altijd al fan geweest. Vanaf het moment dat ze begon met Total Touch tot haar laatste album waar ze songs van Burt Bacharach zingt. Meer valt er eigenlijk niet over te vertellen. Gewoon luisteren.

Van het laatste album


Samen met Marco Borstato.


En een echte Gouwe ouwe.

Sunset at home.

Onze straat, vanaf het bruggetje van de grote weg

Some ordinairy days.

Donderdag
Donderdag had ik om half tien een interview met Carolina lo Galbo, van Vrij Nederland.
Locatie: nabij nieuwmarkt aan de gracht. Om half tien was er maar liefst 1 persoon op de hele redactie van Vrij Nederland, lekker baantje!

Het interview was echt helemaal top. Ik heb ruim een uur binnen gezeten. Carolina was echt heel aardig en een super journalist. Ze doet bij Vrij Nederland portret/profiel artikelen en is er heel goed in. Toen ik vroeg of ze objectief kon blijven als ze iemand zou interviewen die ze niet zou mogen, was haar antwoord: "Ja hoor, het is zo0oo makkelijk om iemand zwart te maken, dat is niks voor mij. Ik ben altijd opzoek naar sympathie en wil juist de goede kant van een persoon belichten." Ik denk dat zo een antwoord het verschil maakt tussen de goede en de zeg maar, mindere journalisten.

Na het interview heb ik in Amsterdam rond gelopen, terwijl ik stiekem op school moest zijn, oeps! Ik vind Utrecht echt heel leuk, maar bij Amsterdam krijg ik toch altijd een speciaal gevoel. Ik heb rondgelopen over Waterlooplein, dat is voor mij samen met de scheve pakhuizen en grachtjes het echte Amsterdam.








In de middag ben ik braaf naar school gegaan, want ik had mijn eerste toets, naja, een selectietoets om te zien of je basis Engels moet volgen. Het was echt veeeuul moeilijker dan verwacht. Het was een filmpje van acht minuten over het Midden-Oosten en allemaal politieke leiders kwamen aan bod, ingewikkeld dus.
Na de toets meteen door, we gingen eten bij Olivia, die toevallig ook mijn oude peuterjuf is! Het was gezellig en we hebben lekker gegeten.

Vrijdag
Vrijdag had ik een proeftentamen over het schrijven van een niewsbericht. Best frustrerend als je een kop moet bedenken met max. 20 tekens en dan dan je kop perfect is, maar 1 inininininiminie tekentje te veel heeft. GRRRR.

In de middag ging ik langs bij de het werk van mijn zusie, de Coffee Company aan de Kinkerstraat. Ik kom daar atlijd langs met het idee binnen vijf minuten weer weg te zijn, maar ik blijf altijd langer. Het geeft een soort van knus café gevoel, er is een klein terrasje buiten en je hebt uitzicht op alle mensen die voorbij lopen over de Kinkerstraat. En niet te vergeten: Frozen Bambino. Een koude koffie met chocomel, chocolade saus, heeul veel slagroom (mix de slagroom door de koffie en je krijgt een luchtige schuimige koffie) en bovenop chocolade pretsels. De advertising van deze koffie luidt: Je kan het hebben, echt. Nou als zij dat zeggen, dan geloof ik dat.

Daarna ben ik naar de nieuwe bieb in Amsterdam gegaan. Wauw, wat een grootheid. Als ik met de lift naar de 6e etage ga zegt een nette dame: "6e verdieping, sociale wetenschappen." En dan het uitzicht vanaf de 6e verdieping over Amsterdam. Fantastisch!
Daarna door gegaan naar Hannie en Peter om daar lekker te eten.






Barista: makes the best cofee, fixes your bike, cuddles your dog and discusses world politics.






Teruglopend van het bieb, zag ik dit.

Een Zon overgoten weekend.

6 oktober zouden we lekker met zijn drieeen naar het strand gaan en daarna uiteten. Ik zag het natuurlijk al voor mij; al twee weken een heerlijk weekend, die ik beiden veels te weinig benut heb en dan gaat het 6 oktober natuurlijk regenen. Maar néé, het werd verschrikkelijk abnormaal ik-krijgt-sproetjes mooi weer. Wat een gekheid op een stokje!

Gevolg: we hebben een heeeeeerlijke strandwandeling gedaan en na wat gezeur van mij nog even lekker in het zand genesteld om vervolgens de ogen te sluiten en en het laatste beetje warme zon van het jaar opslurken, zodat je er weer een paar maanden mee door kan.
Nog meer zotheid; uiteten bij de Zilte zoen (voel je hem, die zouterige strand zoen?) waar op het terras warme dekens klaar lagen en de kachels aan gingen. Ondertussen heb ik de zon zien zakken in de zee (van dat liedje).

Tussen het strand en het eten hebben we onszelf op een heerlijke ijsje getrakteerd van de ekte Italiaanse ijssalon in Egmond, JUM! Even winkelen kwam er ook aan te pas, met resultaat. Een echte zomerse bermuda voor Maria (over 1 maandje zit ze in het warme Suri) en een echte winterse trui voor Mama. Hoezo uitersten?









Om nog meer sproetjes te ontwikkelen was daar zondag en op zondag speel ik voetbal. Geloof mij, het was HEET! Ik dacht echt even beland te zijn in een zomerse zondag. Ne-gen-tig minuten spelen is echt veel (even voor de duidelijk ik ben altijd bankspeler geweest, 45 minuten was max. , maar nu dus niet meer).

Helemaal fris en fruitig ging ik eind van de middag op weg naar mijn niet meer zo kleine vriendinnetje die haar ouderlijke huis heeft verlaten. Voor de verandering hebben we maar wraps gegeten, geheh. We eten áltijd wraps (wat ze niet minder lekker maakt) dus naast verandering van omgeving moesten we wel bij het vertrouwde recept blijven, anders zou het te veel in één worden.

En toen sloeg ik helemaal door, ik ging naar een hockeyfeestje, ja nu krijg je het hoor. Wel maar voor een uurtje, omdat ik volgende dag om 6 uur op moest, maar dat maakte niet uit.
Lopend door Amstelveen, langs het Amstelveense bos, met mijn hockey vriendinnetje (en het vriendinnetje dat nét niet in Amstelveen woont) en zo'n honderd andere echte hockeyers betrad ik de wereld van het hockey: Grotere bier kannen dan ik in Australië ooit heb gezien, hockeystikz in prullenbakken, een vloer zo nat waar je van onderuitgaat (niet gebeurd hoor, écht niet), heel veel meisjes met nonchelante paardenstaarten, mannen met lange krullende lokken, jassen die op de grond lagen en naar bier stonken en vol met vlekken zaten en al die andere hockey-dingen.

Om één uur deed ik de sleutel in het wel ouderlijke-huis-slot om met kleding en al in mijn bed te gaan liggen. Ik kon mij vaag herinneren dat ik vóór elf uur thuis zou zijn en dat ik de volgende dag om 6 uur op moest om te gaan werken. Oeps.

De volgende dag rolde ik van mijn bed de trein in. Toen ik in de middag thuis kwam keek mijn zus van mij naar mijn niet meer zo schone jasje en weer naar mij en vroeg wat er gebeurd was. Antwoord: hockeyfeest is gebeurd.

Pete, the day after.

Het was super!


Ik heb dan misschien niet gesprongen, gedanst of met mijn haren gegooid (we hadden perfecte 1e rangszitplaatsen), maar ik heb wel al dat andere gedaan (lol hebben genieten, foto's maken, gek doen, lachen, knipogen, met ogen knipperen, lippen pruilen, zingen, schreeuwen & aandachtig luisteren.) en meer. Zoals filmpjes maken, biertje drinken, paradiso bewonderen, je plas ophouden omdat je bang bent iets te missen, Pete bewonderen, hopen dat Pete foutjes zal maken omdat hij belooft dat hij dan zijn shirt uitdoet (note: hij is een ex-rugby speler), heel veel joehoeeeheen, na afloop door Amsterdam lopen, nog een drankje drinken in the Three Sisters en tot slot laat naar bed gaan.



Paradiso, een oude kerk gebruikt als poppodium.

En YES, de camera heeft zijn werk gedaan!!

Pete Murray: Sold out!

Event Name:	Pete Murray - European Tour
Event Type:	Performance
Date:	04.10.07
Venue Name:	Paradiso
City:	Amsterdam
Country:	Holland
Ticket Status:	SOLD OUT

Maaar NIET voor ons, yeah!!!

Vanavond ga ik samen met mijn moeder, tante en vriedinnetje naar Pete Murray, die helemaal vanuit Australie hier heen komt.
Ik ga lol hebben, genieten, foto's maken, lachen, gek doen, springen, dansen, knipogen, met mijn ogen knipperen, mijn lippen pruilen, zingen, schreeuwen, swingen, luisteren, you name it!

Ik heb er zin in!!!

Drops of Jupiter

Je kan er veel mee, met die camera van mij, heel veel.
Dus dat wordt oefenen!!!

Maar hier zijn al een paar fotos, want de macro knop die ken ik wel :D.

New buddy in house.

Niet zwart, zoals een echte camera hoort te zijn (why the hell was het vorige model wel zwart en deze niet, anyone?), maar goed doet ie het wel en daar gaat het uiteindelijk om heah.

Til creativiteit naar een hoger niveau met de PowerShot A650 IS met draaibaar scherm. 12,1 megapixel en 6x zoom met optische beeldstabilisatie gecombineerd met handmatige bediening en lensaccessoires om nauwkeurig vast te leggen wat u ziet.

Kenmerken:

12,1 megapixels
6x optische zoom met optische beeldstabilisatie
2,5-inch varihoek-LCD-scherm
DIGIC III en gezichtsdetectie AF/AE/FE
9-punts AiAF en FlexiZone AF/AE
21 opnamemodi
Digitale teleconverter en Safetyzoom
ISO 1600 en Auto ISO Shift
Vloeiende VGA-films
Uitgebreid assortiment accessoires

Geen IDEE wat termen als 9-punts AiAF en FlexiZone inhouden, maar spannend klinkt het wel.