Echte winter

Terwijl ik afgelopen weken alweer met mijn droomkop in de zomer zat, was het afgelopen week écht winter. Zoals een winter hoort te zijn. Kijk, daar kan je mee thuiskomen. Dan is het ook gewoon goed én leuk. Hatsjikidee.

Iets minder leuk van die winter is de kou aankomende nacht, terwijl ik buiten sta te dansen naast de erasmusbrug in Rotterdam. Veeeel gluhwein drinken en schudddduuhh met die heupen dus!

Schaatsennnn!! écht staatsen dus hè!

kijk mij nou blij zijn :)

TOEI tot volgende jaar!

Levensgenieters

Wat zijn dat nou voor mensen, die zondag in de sugar factory staan te dansen tot vroeg in de ochtend?

Ik heb er even over nagedacht....

denk denk...

sip sip aan mijn wijn..

Ik keek nog eens goed in het rond en toen rolde het antwoord er zo uit:

Het zijn allemaal levensgenieters


The Wicked Jazz girls....

Kerst en Co.

Dames en heren (koeken en peren),

Als jullie nog geen kaartje van mij hebben ontvangen, dat klopt.

Hij is iets vetraagd :)

Lang leven het internet!

Dus bij deze: FIJNE KERST

Ik tel alvast af naar het nieuwe jaar.
2009 begint voor mij bij de Erasmusbrug in Rotterdam. Yeaahhh. Big party.
http://www.nieuwjaarsnacht.nl/

Dagje Antwerpen

Een vriendin, Maike (hooi maik :P) kwam met een goed voornemen voor 2009: meer gebruik maken van studentenkortingen. Waarom wachtent tot 2009??

Dussss..met drie meiden gingen we op pad naar Antwerpen. Twee uur in de trein en maar 11 euro armer kwamen we daar aan.

"Goh, dat mensen hier Belgisch praten, is toch wel ff wennen he!"

"Dat accent is zo schattig, ik denk dat ik ga trouwen met een man die Belgisch praat. Maakt niet uit wie."

"Zou het nou een dom of een kathedraal zijn? Ik denk een dom, dat komt van domme Belgen."

Bril

yupppps. Ook ik heb gebruik gemaakt van de regeling om goedkoop een bril te scoren.


Dit is hem geworden

In het donker

Ik houd er niet zo van: vroeg opstaan. En ik heb er een hekel aan om op te staan wanneer het nog donker is. Helemaal als het dan ook nog koud is. Lang leve de winter. NOT

Ik heb er een hekel aan om beneden te komen in een donker huis, waar de kachel nog niet aan staat. En ik vind het nog erger om weg te fietsen, in het donker.

Echt sacherijnig wordt ik als het zo koud is dat er dan ijs op de sloot ligt. Dan ben ik niet meer voor rede vatbaar. Praat dan maar niet met mij.

Boos word ik wanneer ik de school binnen kom zonder ook maar een enkel lichtpuntje buiten. Daar komt nog bij dat de school er totaal verlaten bij ligt. Leeg.

Maar mijn dieptepunt is bereikt wanneer ik de school verlaat -je kan het al raden- in het donker.

Het zijn zware tijden........



Daarintegen heb ik er geen problemen mee wanneer ik vroeg in de ochtend thuis kom. In de kou en natuurlijk in het donker. Na een geslaagde avond stappen. Heeft vast iets met alcohol te maken ,die mijn bloed verwarmt.

Het schijnt dat ze dit een avondpersoon noemen. Nou dat vind ik best. Zolang ik dit weekend maar niet in de donker mij bed uit moet.


(Voor iedereen die dit leest en zijn halve leven lang, vijf dagen per week dit doet. Jullie denken vast: wat een zeurwijf. Dat ben ik ook. Geef ik toe. succes maandag)

Links of rechts?

Toen ik -alweer zo'n twee jaar geleden- in Australië zat moest ik heel erg wennen aan het feit dat wanneer je een weg oversteekt je naar rechts moet kijken. Want mensen rijden daar aan de VERKEERDE kant van de weg, mocht je dat nog niet weten.

Gelukking voor mij werd dit voor voetgangers vaak aangegeven met "look right" op de weg gekalkt. Dat scheelt. En gelukkig voor mij en vele anderen had ik toen ook geen rijbewijs of een fiets tot mijn beschikking. Pfiejff. (dat rijbewijs heb ik overigens nog steeds niet, maar het is onderweg).

En dan zul je altijd zien: net wanneer je er aan begint te wennen en het haast automatisch goed gaat, zit je alweer in het vliegtuig naar huis.

Het geeft verder niet dat wanneer je thuis komt je bijna wordt overreden omdat je aan de linker, WEDEROM DE VERKEERDE, kant van de weg fiets. Dat gaat ook wel weer over.

Probleem is nu, dat ik er een tik aan over heb gehouden. Permanent. Voor altijd.

Ik kijk nu namelijk bij eenrichtingskeerswegen naar links én naar rechts. Vrij nutteloos als je bedenkt dat de kans dat er een auto van rechts komt, 0,01% is.

Maar ach, ik zeg maar zo: beter te veel/nutteloos kijken, dan helemaal niet en onder een auto belanden. En daar komt bij: wanneer er wel een keer een auto van rechts komt, zag ik hem aankomen!

tegendraads

Ik zag vandaag een man op de roltrap.

Dat klinkt natuurlijk heel normaal, een man op de roltrap. Maar wat er nou was, die man liep naar boven op een roltrap die naar beneden ging. Met een big smile liep hij daar.

Het enige wat ik kon bedenken, is dat deze man in zijn midlifecrisis moest zitten.

what women/I want

Ik heb het niet zo op openingszinnen, van die verschikkelijke, cheesy, ingestuurde flirttechnieken zeg maar. BAH. Wat denken mannen? dat ik serieus denk, goh wat ben jij leuk met je "ken ik jou niet ergens van?" Nou, even voor de duidelijkheid: DOE HET NIET! Als je echt niks goed kan bedenken, lach dan lief. Ook goed. Daar ben ik namelijk wel gevoelig voor.

Daarom was ik, toen ik met mijn vriendinnen in Paradiso stond te dansen, ook zeer verrast met de volgende versierzin: "Dat jurkje hè, wat je aanhebt, dat is zeker geen H&M-entje?" En nu zie ik jullie allemaal denken van: ah nee, dat ze daar in trapt! Maar ik ben nou eenmaal gevoelig voor modecomplimentjes, en met mij heel veel andere vrouwen durf ik te zegen. Toen hij zei: "Het komt zeker uit een vintagewinkel?", kon mijn avond echt niet meer stuk. Ik glimlachte lief, met een scheefhangend hoofd, en zei dat het uit Barcelona kwam. Dat was wel te zien zei hij. "Het staat je heel mooi." Goh, dat deze mannen nog bestaand, dat is toch een geruststellend iets hè.

Laat dit een les zijn voor de manheid: wij vrouwen zijn gevoelig voor kledingcomplimentjes. Succes ermee!


Het is ook een mooi jurkje he.

Over liefde

Colleges kunnen soms verdomd interessant zijn! zelfs op een dinsdag avond zo tussen 6 en 8 uur in de avond. Maar laat is het wel. Op het programa stond Filosofie en liefde. ahhhhhh fijn! En nu wil ik mijn kennis aan de wereld laten zien. Voor degene daar geen zin in hebben, klik maar lekker verder :)

Het verhaal van Aristofanes
De mens was lang, lang (jaa echt heel lang) geleden een bol, een soort van aardbol zegmaar. We waren gemaakt met twee hoofden, en twee paar armen en benen. Probleem -> er ontstaat hybris. (Sorry, ik kon het niet laten om even mijn zo juist geleerde kennis in de strijd te gooien. Maar hybris is dus overmoed.) Best een probleem die hybris, want die goede oude Grieken hielden helemaal niet van overmoed. Zij voelde zich het meest op hun gemak bij evenwicht. Stelletje saaie lummels waren het!

Zeus dacht dat hij dit 'probleem' wel even zou oplossen. De grote man hakte alle mensen doormidden. (bloedige zooi moet dat geweest zijn). Zo. Probleem opgelost zou je denken.

Maar toen kwamen de Grieken pas echt in de diepe shit. Want al die doormidden gehakte mensen gingen opzoek naar hun wederhelft, hun unieke wederhelft. Maar de meeste vonden natuurlijk hun wederhelft niet. En wanneer ze die wel vonden was het nog erger. Want door blijdschap en alle andere emoties bleven die wederhelften in een eeuwige omhelzing, hierdoor konden ze niet eten en drinken en gingen ze beiden dood, in elkaars armen...hoe moooi..

Maar dit kon natuurlijk niet langer zo door gaan!

Oplossing!!!
Er werd het een en ander aangepast aan het menselijk lichaam. De geslachtsdelen staken tot nu toe allebei naar buiten, maar de vrouwen kregen een 'gaatje' en de mannen een 'slangetje' -sorry voor het aparte woord maar dit zijn de lettelijk woorden van de docent. Wanneer men elkaar nu omhelsden konden ze in elkaar opgaan en ontstond er een bevrediging. Hierna werden ze bevrijd van hun omhelzing. Hoera!

Er werd een groot feest gevierd en ze leefde nog lang en gelukkig (oké, dit verzin ik)

Maar waar het op neerkomt is dat er dus nu, vele, vele (ja echt hele vele) jaren later nog steeds allemaal wederhelften rondlopen. Iedereen heeft zijn eigen unieke wederhelft. Dat vind ik nou altijd zo mooi klinken.

Ik weet alleen niet of ik hier nou blij van moet worden of niet. Aan de ene kant is het heel romantisch om te weten dat er een unieke wederhelft bestaat, MIJN unieke wederhelft. Er is dus hoop. Maar wat als die rondloopt in Papua Nieuw-Gunea??? Dat is dus zoeken naar een haarspeld in een hooiberg.

Zucht.... laten we hopen dat er tussen die wederhelften een soort van aantrekkingskracht is, in de vorm van een magneet bijvoorbeeld, dat er voor zorgt dat wij elkaar ooit zullen vinden.

Maar mooi is het wel? :-D

Meria Mena in Paradiso

Dinsdag was ik met een vriendin naar het concert van Maria Mena in Paradiso. Een onwijs goede zangeres uit Noordwegen. Ik wilde haar al heel lang een keer zien, maar ze kwam maar niet en kwam maar niet. Nou, het was het wachten waard! Echt. Wauw. Wat concert en wat een persoon! Zo grappig is ze. Ja, je leest het goed: grappig. Tussen de liedjes door vertelde ze veel over de liedjes en haar leven, dat maakte het concert echt specialer.

*Normaal vind ik het nooit zo erg dat de foto's vrij klein zijn, maar deze keer vind ik het echt zonde. Je mist een deel. Misschien komt het omdat ze niet zo duidelijk zijn en het moeilijk is om haar gezicht goed te zien. Anyway mijn advies: klik even op de foto!

Het aupplaus wat echt oorverdovend. En terecht. Iemand zei dat ze in al die jaren tijd nog nooit zo een applaus had gehoord in Paradiso. Ik geloof dat ze er zelf ook helemaal door was overdonderd. Zo onzettend schattig stond ze daar op het podium. Te genieten van het moment. Een bijzonder meisje

Dit liedje heb ik ook gefilmd, maar ik gun jullie de volledige en ruisloze versie. Als ik het mij goed herinner heeft ze dit liedje geschreven toen haar vriendje ver weg in een ander land zat, voor hem. Het enige romantische wat ooit gedaan heeft was dit liedje schrijven. Het liedje gaat over de ontmoeting met hem. Hope you'll like it!

Barcelona: we and the city

Het Kathedraal in de Gotische Wijk

Met in het midden een tuin, inclusief een dozijn ganzen!

Het muziekgebouw, jammer genoeg niet van binnen kunnen zien

Er loopt daar een geeeeeest!!

DE Sagrada Familia

Gek, bouwvakkers in een kathedraal. Veel bouwvakkers

Casa Vicens, helaas niet van binnen te zien. Maar wel heel mooi! Gek dat wij de enige toeristen waren die daar liepen.

The photoshoot!!!

Om de hoek bij ons appartement: een oud ziekenhuis binnenplaatsje.

Zus toen moeder aan boom hing: "Mam volgens mij lacht die meneer (die voorbij liep, maar niet op de foto te zien is) je uit!"

Desbetreffende Meneer: "Ja, heeeeel erg!"

:)

Hoi Hollanders in Barcelona!

Casa Battlo + Konijn

Casa Milo

Passage de Gracia, met ALLE luxe winkels(lees: onbetaalbaar. Duurste item in de etalage was een bondjasje van 6.800 euro). Hier de Chanel, met voor de ruiten mijn lieftallige zus als levende paspop

Colombus.
De hand schijnt in verhouding niet helemaal te kloppen. Uch, uch. Totaal niet geloof ik.

Winkelcentrum in de haven aan zee, met ons :)

Somewhere....Whe are out there...., but where?

Mooi moment. We hadden een lange dag achter de rug en we wilden nog even de Zara in en nog even snel die winkel in (waar ik een fantastische jas heb gekocht, al zeg ik het zelf), toen we naar buiten kwamen en muziek hoorde, spaanse muziek. Met een prachtig stel gitaristen. We wilden weg, want we waren echt gesloopt, maar we moesten kijken.

Ineens begonnen twee mensen te dansen. Niet gewoon te dansen, maar echt te dansen. Ze luisterden naar de muziek. Ze dansen zoals alleen Spanjaarden kunnen dansen. Ze staken meer mensen aan en ineens dansen daar ook twee jonge meisjes, zo rond de 15. Wat een lol hadden ze.

De energie stroomt ineens door je lichaam, en ik kon mij niet meer herinneren dat ik bijna door mijn voeten zakte. Een moment van geluk, puur geluk. Je zou er bijna van huilen. Dat slaat natuurlijk nergens op, maar op zulk soort moment word ik helemaal overdonderd van geluk. Heerlijk!

Wat een vrouw!!! HEERLIJK

Tot slot een kleine collage van alle balkonnen/muren. Typerend voor Barcelona vond ik.