Er was eens een klein meisje dat lief voorbij huppelde.
"Wat een mooie fiets heb jij," zei het meisje.
Stralend zei ik "dankje wel." Trots dat ik was!
Toen zei het meisje heel ondeugend "maar hij is wel een beetje oud he."
DONGGGGGGG.
Tsja, dat kon ik moeilijk ontkennen en met pijn in mijn hart beaamde ik dat hij inderdaad heel oud is en dat mijn fiets bijna uit elkaar valt.
"Oh, dat is gevaarlijk zeg, dan moet je naar de fietsenmaker, die kan alle fietsen maken."
Was het maar zo simpel. Ik geloof dat zo ongeveer een jaar geleden de fietsenmaker niet meer dan enkele seconden nodig had om te constateren dat mijn fiets op sterven lag. Twee weken gaf hij mijn fiets. Wonder boven wonder fiets ik nu nog steeds vrolijk de wereld rond, met een fiets die van alle kanten rinkelt en wiebelt. Elke dag verbaast het mij weer dat hij het nog doet en elke dag vraag ik mij af: hoelang heeft hij nog? Wat een sterke fiets heb ik!
"Maar ik vind het wel een hele mooi fiets," zei het meisje. Smeltttttt!! Wat een heldin!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten