Some ordinairy days.

Donderdag
Donderdag had ik om half tien een interview met Carolina lo Galbo, van Vrij Nederland.
Locatie: nabij nieuwmarkt aan de gracht. Om half tien was er maar liefst 1 persoon op de hele redactie van Vrij Nederland, lekker baantje!

Het interview was echt helemaal top. Ik heb ruim een uur binnen gezeten. Carolina was echt heel aardig en een super journalist. Ze doet bij Vrij Nederland portret/profiel artikelen en is er heel goed in. Toen ik vroeg of ze objectief kon blijven als ze iemand zou interviewen die ze niet zou mogen, was haar antwoord: "Ja hoor, het is zo0oo makkelijk om iemand zwart te maken, dat is niks voor mij. Ik ben altijd opzoek naar sympathie en wil juist de goede kant van een persoon belichten." Ik denk dat zo een antwoord het verschil maakt tussen de goede en de zeg maar, mindere journalisten.

Na het interview heb ik in Amsterdam rond gelopen, terwijl ik stiekem op school moest zijn, oeps! Ik vind Utrecht echt heel leuk, maar bij Amsterdam krijg ik toch altijd een speciaal gevoel. Ik heb rondgelopen over Waterlooplein, dat is voor mij samen met de scheve pakhuizen en grachtjes het echte Amsterdam.








In de middag ben ik braaf naar school gegaan, want ik had mijn eerste toets, naja, een selectietoets om te zien of je basis Engels moet volgen. Het was echt veeeuul moeilijker dan verwacht. Het was een filmpje van acht minuten over het Midden-Oosten en allemaal politieke leiders kwamen aan bod, ingewikkeld dus.
Na de toets meteen door, we gingen eten bij Olivia, die toevallig ook mijn oude peuterjuf is! Het was gezellig en we hebben lekker gegeten.

Vrijdag
Vrijdag had ik een proeftentamen over het schrijven van een niewsbericht. Best frustrerend als je een kop moet bedenken met max. 20 tekens en dan dan je kop perfect is, maar 1 inininininiminie tekentje te veel heeft. GRRRR.

In de middag ging ik langs bij de het werk van mijn zusie, de Coffee Company aan de Kinkerstraat. Ik kom daar atlijd langs met het idee binnen vijf minuten weer weg te zijn, maar ik blijf altijd langer. Het geeft een soort van knus café gevoel, er is een klein terrasje buiten en je hebt uitzicht op alle mensen die voorbij lopen over de Kinkerstraat. En niet te vergeten: Frozen Bambino. Een koude koffie met chocomel, chocolade saus, heeul veel slagroom (mix de slagroom door de koffie en je krijgt een luchtige schuimige koffie) en bovenop chocolade pretsels. De advertising van deze koffie luidt: Je kan het hebben, echt. Nou als zij dat zeggen, dan geloof ik dat.

Daarna ben ik naar de nieuwe bieb in Amsterdam gegaan. Wauw, wat een grootheid. Als ik met de lift naar de 6e etage ga zegt een nette dame: "6e verdieping, sociale wetenschappen." En dan het uitzicht vanaf de 6e verdieping over Amsterdam. Fantastisch!
Daarna door gegaan naar Hannie en Peter om daar lekker te eten.






Barista: makes the best cofee, fixes your bike, cuddles your dog and discusses world politics.






Teruglopend van het bieb, zag ik dit.