Ik zit helemaal alleen en zwaar zenuwachtig in de trein richting de Baarnse bossen.
Mét gestyle haren, een ge-makeuped gezicht (alleen voor speciale momenten), een te-grote-zonnebril en mijn beste outfit betreed ik het station van Baarn. Een bepakte jongen die duidelijk ook voor de intreeweek komt, kijkt mij glimlachend aan, waarna bij beiden een moment van twijfel toeslaat, zal ik wel óf niet mijn mond open doen? Uiteindelijk is hij het die zijn mond open doet. "Jij ook voor intreeweek?" Best makkelijk, dat vriendjes maken gedoe.
Groep 15 is mijn aanstaande klas, daar wist ik dus van te voren echt niks van. Wat ik daarvan vind is mij nog niet helemaal duidelijk. Wel is duidelijk dat vooral onder de meisjes erg veel diversiteit heerst: een stoer meisje, een arrogant meisje, een kak meisje (2x), een stijlvolle rockchick en dan heb je nog mij, tsja...ik zal mijzelf maar omschrijven als overwegend pratend. En dan de jongens: 80% is duidelijk nog niet volwassen en wordt dat ook niet binnenkort, maar schattig zijn ze wel.
Wat het laten zien van strings met een stripfiguren of het zoenen van een kale kop met plakkerige lipstick te maken heeft met journalistiek weet ik niet, maar het levert ons wel punten op. Gelukkig doen we in de avond iets wat wél met journalistiek te maken heeft. We mogen een jongen van het jeugdjournaal interviewen en een goed interview it was (volgende dag stond het in het intreekrantje). De mensen die wij daarna mogen interviewen waren een stuk minder boeiend: 2 personen van de Spits webredactie. Dat zij dit zelf stiekem ook niet zo boeiend vinden wordt al snel duidelijk wanneer ik vraag wat hun verdere ambities zijn. Ik kan je in iedergeval vertellen; het antwoord dat zij geven heeft niet veel te maken met hun huidige baan.
Na een nacht waar het zelfs met 3 broeken aan nog onmogelijk was om te slapen staat iedereen duidelijk te trappelen om mee te doen met de geplande spelletjes, NOT dus. Uiteindelijk hebben we er natuurlijk hardstdikke veel plezier in, maar daar was gewoon eerst even een paar koppen thee voor nodig (waar je 10 minuten voor in de rij moest staan en die dan op bleek te zijn). In sommige spelletjes zijn we pretty damn goed in, zoals het politiek spel (ik weet toevallig dat Wouter Bos bij de PvdA zit, ghehe), het tien-keer-om-een-paaltje-draaien en dán-zien-of-je-nog-kan-lopen spel. Minder goed zijn wij in het is-dit-wel-of-niet een broodjeaapverhaal en het raden van de juist betekenissen van gezegdes waar een normaal mens nog nooit van had gehoord heeft. Toppunt van de dag is toch wel dat mevrouw S.E. Dienaar zich ín een modderbad begeeft om te gaan moddervechten en nog wint ook. Zenuwslopend is het wel. Als ik bij het modderbad arriveer ziet het er toch meer modderig uit dan dat ik mij van te voren had voorgesteld, gevolg: hartkloppingen en plasonthoudingen. Maar aan het einde kan ik zeggen: het was alle modder driedubbel waard. Dit is zo iets wat je, je hele leven meeneemt, iets wat in je boekje staat van beste momenten uit je leven. Net zoiets als de bonte avond, die met leuke optredens en daarna bier en muziek zeer geslaagd was.
Het avondtuur in de Baarnse bossen 2007 krijgt nog een leuk staartje: 25 minuten met een tent, een tas voor kleding (zonder wieltjes) en slaapspullen richting station Baarn lopen. En ze blijven maar volhouden dat dit géén ontgroeningskamps is. Neem 1 ding van mij aan: geloof niks van wat die gasten je vertellen, de Telegraaf-prive katern is nog betrouwbaarder.
Hier was al duidelijk dat IK zou winnen, ze valt al bijna achterover !!!
Trots als een echte modderworstelaar.
Mét gestyle haren, een ge-makeuped gezicht (alleen voor speciale momenten), een te-grote-zonnebril en mijn beste outfit betreed ik het station van Baarn. Een bepakte jongen die duidelijk ook voor de intreeweek komt, kijkt mij glimlachend aan, waarna bij beiden een moment van twijfel toeslaat, zal ik wel óf niet mijn mond open doen? Uiteindelijk is hij het die zijn mond open doet. "Jij ook voor intreeweek?" Best makkelijk, dat vriendjes maken gedoe.
Groep 15 is mijn aanstaande klas, daar wist ik dus van te voren echt niks van. Wat ik daarvan vind is mij nog niet helemaal duidelijk. Wel is duidelijk dat vooral onder de meisjes erg veel diversiteit heerst: een stoer meisje, een arrogant meisje, een kak meisje (2x), een stijlvolle rockchick en dan heb je nog mij, tsja...ik zal mijzelf maar omschrijven als overwegend pratend. En dan de jongens: 80% is duidelijk nog niet volwassen en wordt dat ook niet binnenkort, maar schattig zijn ze wel.
Wat het laten zien van strings met een stripfiguren of het zoenen van een kale kop met plakkerige lipstick te maken heeft met journalistiek weet ik niet, maar het levert ons wel punten op. Gelukkig doen we in de avond iets wat wél met journalistiek te maken heeft. We mogen een jongen van het jeugdjournaal interviewen en een goed interview it was (volgende dag stond het in het intreekrantje). De mensen die wij daarna mogen interviewen waren een stuk minder boeiend: 2 personen van de Spits webredactie. Dat zij dit zelf stiekem ook niet zo boeiend vinden wordt al snel duidelijk wanneer ik vraag wat hun verdere ambities zijn. Ik kan je in iedergeval vertellen; het antwoord dat zij geven heeft niet veel te maken met hun huidige baan.
Na een nacht waar het zelfs met 3 broeken aan nog onmogelijk was om te slapen staat iedereen duidelijk te trappelen om mee te doen met de geplande spelletjes, NOT dus. Uiteindelijk hebben we er natuurlijk hardstdikke veel plezier in, maar daar was gewoon eerst even een paar koppen thee voor nodig (waar je 10 minuten voor in de rij moest staan en die dan op bleek te zijn). In sommige spelletjes zijn we pretty damn goed in, zoals het politiek spel (ik weet toevallig dat Wouter Bos bij de PvdA zit, ghehe), het tien-keer-om-een-paaltje-draaien en dán-zien-of-je-nog-kan-lopen spel. Minder goed zijn wij in het is-dit-wel-of-niet een broodjeaapverhaal en het raden van de juist betekenissen van gezegdes waar een normaal mens nog nooit van had gehoord heeft. Toppunt van de dag is toch wel dat mevrouw S.E. Dienaar zich ín een modderbad begeeft om te gaan moddervechten en nog wint ook. Zenuwslopend is het wel. Als ik bij het modderbad arriveer ziet het er toch meer modderig uit dan dat ik mij van te voren had voorgesteld, gevolg: hartkloppingen en plasonthoudingen. Maar aan het einde kan ik zeggen: het was alle modder driedubbel waard. Dit is zo iets wat je, je hele leven meeneemt, iets wat in je boekje staat van beste momenten uit je leven. Net zoiets als de bonte avond, die met leuke optredens en daarna bier en muziek zeer geslaagd was.
Het avondtuur in de Baarnse bossen 2007 krijgt nog een leuk staartje: 25 minuten met een tent, een tas voor kleding (zonder wieltjes) en slaapspullen richting station Baarn lopen. En ze blijven maar volhouden dat dit géén ontgroeningskamps is. Neem 1 ding van mij aan: geloof niks van wat die gasten je vertellen, de Telegraaf-prive katern is nog betrouwbaarder.
Hier was al duidelijk dat IK zou winnen, ze valt al bijna achterover !!!
Trots als een echte modderworstelaar.
1 opmerking:
Leuk verhaal, als de rest van de opleiding net zo leuk is, gaat het vast wel goedkomen!
Een reactie posten