Nr 392.

Dat is mijn geluksnummer.
Hoezo?
Nummer 392 is het nummer waarmee ik ben ingeloot voor de studie Journalistiek te Utrecht
Oh-My-God! Iets anders kan ik niet zeggen.
Al mijn hoop was weggeveegd toen ik hoorde dat ik de toets niet had gehaald en dat mijn inlotingspercentage rond de 30% lag....

Ik kan mij nog zo herinneren hoe graag ik journalstik wilde doen. Ik had er zo een zin in. Samen met een vriedinnetje ging ik naar de open dag. Toen ik binnenliep was het mij meteen duidelijk. Hier moet ik zijn. Deze plek is gemaakt voor mij. Ik keek om mij heen en zag allemaal leuke studenten. Ik zal eerlijk zeggen dat ik vooral de mannelijke studenten wel zag zitten. ghiihi. Ik was al enthousiast voordat een student haar praatje had gedaan over de studie. De meeste kunnen zich wel voorstellen hoe ik mij na het praatje gedroeg: HYPER.
Helemaal trots was ik, dat ik iets gevonden had waar ik van hield. Want wees eerlijk, hoe vaak vind je een studie waar je kriebels van in je buik krijgt?
Met opgeven hoofd vertelde ik iedereen dat ik journalistiek ging studeren. Iedereen moest er aan geloven, van familie tot total strangers in Australie. Iedereen was het erover eens.
Die Sarah wordt een grootse journalist, dat was meteen duidelijk.

Des te groter was de teleurstelling toen ik de hoorde dat ik de toets niet had gehaald.
Ik begon al een beetje aan mijzelf te twijfelen. Is dit dan toch niet de beste keuze voor mij? Ben ik niet goed genoeg? Wel wist ik dat het nog niet over was. Ik kon namelijk ook nog ingeloot worden, maar zoals ik al eerder zei: die kans was minder dan 30%.

Ik ging op zoek naar een 2e keus. Die 2e keus had ik aardig snel gevonden. Media & Informatie Management. Dit is een studie waarvan het eerste jaar heel breed is en waar je na het 1e jaar een richting kiest die jou het beste ligt. Ik zou dan de richting Journalistiek & Media kiezen, zo zou ik uiteindelijk zelfs met een 2e keus kunnen studeren wat ik wilde. En een grote plus, het MIM is in Amsterdam ipv Utrecht (Vraag mij echt niet waarom journalistiek niet in amsterdam kan, want dat is mij al 100 keer gevraagd en ik weet echt het antwoord niet).
Ik was zo blij met deze 2e keus dat het eigenlijk geen 2e keus meer was. Meer een soort van 1b keus. Ik maakte mij niet meer druk over wat er zou gebeuren. Ik vond het allemaal wel goed.
Stiekem was ik al aan het fantaseren hoe ik door Amsterdam zou fietsen, eindelijk de Amsterdamse kroegen zou leren kennen en met mijn mede studente doorAmsterdam zou flaneren.

Totdat er vandaag een brief van de Ib-groep op de mat lag.
In deze brief stond: Gefeliciteerd. Je bent ingeloot voor de studie Journalistiek te Utrecht.
Even wist ik niet wat ik moest voelen. Want eigenlijk ging ik al van uit dat ik naar Amsterdam zou gaan. Amsterdam is een soort van thuis. Amsterdam is vertrouwd en bruist van het leven.
En nu moet ik naar Utrecht en dat vind ik stiekem toch wel een beetje eng. Belachelijk, zullen sommige mensen zeggen. Je bent in je eentje naar Australie vertrokken om daar vervolgens een half jaar lang rond te reizen en nu wil je zeggen dat Utrecht eng is? Tsja, toch is het zo. Dit is een hele andere soort van eng. Ik zal bijna dagelijks in Utrecht te vinden zijn, niet voor een half jaar, maar voor 4 jaar en het zal ook niet lang duren voordat ik op zoek zal gaan naar een studentenhuisje. En dan het ergste. Straks vind ik het nog leuk en blijf ik daar voor altijd wonen? Daar weet ik echt geen raad mee. Laat mij nou gewoon bang zijn!

Maar als ik heel eerlijk ben, is het natuurlijk wel een beetje belachelijk. Hoe ver is Utrecht nou eigelijk van Zaandam? Nou om precies te zijn 43.4 kilomter, hemelsbreed. Dat is toch eigenlijk niks?
Utrecht heeft ook grachten. (de film amsterdammed is zelfs grotendeels in Urecht opgenomen).
Utrecht ligt in het midden van het land. Dat is toch ook best handig.
Het zal ook goed zijn voor mij persoonlijke ontwikkeling. Het is niet goed om altijd maar in je vertrouwde omgeving te blijven. Daar hebt je later niks aan. Je moet je horizon verbreden zeg maar.
En, niet te vergeten. Utrecht heeft journalistiek en Amstedam niet. Dat is simpelweg gewoon een hele domme keus van hun. Ze zullen mij missen daar in de hoofdstad. Een stad zonder journalstiek hoef ik niet. Daar sta ik boven.
Journalistiek is wat ik wil, dus...Utrecht, here i come, want IK ga freakinggggg journalistiek studeren.