How it was in the future

Het weer voorspelde niet heel veel goeds, maar ik moest en zou een roze jurkje aan doen, want roze was het thema. Dus pink it was. Voor de juiste outfit legde ik nog een slobbervestje onder naaimachine en was "binnen een halfuurtje" (yeah, right) klaar. Next dilemma: wat neem ik mee? Volgens advies van mijn nicht moest ik een poncho meenemen, maar ik had een mini tasje, dus dan maar niet. Lekker eigenwijs natuurlijk :)

Met een lekker windje in de rug en gekrulde haren fietse ik naar het festival, hoe dichtbij wil je het hebben? We parkeerden de fiets tegen een boom en liepen door het hoge gras naar binnen. Ik had het gevoel alsof we naar een boeren fuif gingen, zo aan de rand van Landsmeer en Oostzaan.

Binnen aangekomen zagen we als eerste het main stage, een podium met grote vlammen van hout. Verder had je de circustent, het future podium waar een dj in een schattig caravannetje draaide, het techno gedeelte dat te herkennen was aan het "oudere" publiek en zo her en der had je wat tippi tenten met oude oma banken. Veel mensen hadden hippie touwtjes om hun hoofd gebonden, ik had blijkbaar iets van de dresscode gemist. Als je van mensen en kleding kijken houdt, vind je dit geweldig. Heerlijk om te zien wat iedereen heeft aangedaan en hoe iedereen zijn best heeft gedaan om origineel te zijn.

Al snel gingen de heupen los, zonnenbril op en armpjes in de lucht. Ook werd het weer slechter en begonnnen het te druppelen....tsja, had ik toch moeten luisteren naar de kenner.

Rond zes uur kon je mij eigenlijk al opvegen, ik voelde mij een verzopen dwijl. Ik was al paar uur aan het bewegen en dat eiste zo langzamerhand zijn tol. Hoe kon ik in godsnaam tot 12 uur in de nacht volhouden? Hoe? Ik weet niet precies wat het was, maar al snel had ik mijzelf bij elkaar geraapt en kon ik er weer tegenaan (haha, ik had vast iets in mijn drankje gekregen -ofzoiets-) Een paar uur later was ik nog steeds fit, ik was ook nog niet moe toen het langzaam donker begon te worden en ook niet toen ik niet meer zo, uhhh.... recht kon lopen.

Om het Hollandse feestje af te maken regende het op de terugweg KEI en KEI hard. De druppels stroomde als een waterval van mij neus af en mijn haar zat aan mijn voorhoofd geplakt. Great, dat fietsen. Thuis aangekomen borrelde ik van de energie en ik besloot ik dat het na uren dansen nog niet genoeg was: ik fohndee mijn haar, deed wat droge kleding aan, pakte mijn pumps, stifde mijn lippen en fietse -nu in het droge- naar de stad.

Je moet mij echt niet vragen wie ik allemaal achter de draaitafel gezien heb en wat voor stijl het precies was, want daar weet ik echt niks van. Ik kwam, ik danse en fietste weer weg: that's all.