Zo. Ik zit bijna op de helft van mijn stage. Het is te veel om allemaal op te kunnen schrijven.
Het is......Laat ik het zo zeggen: ik voel mij een bevoorrecht mens om dit te kunnen doen, om al die bijzondere (en soms minder bijzondere) mensen te kunnen ontmoeten. Om gelezen te worden. Je naam die een paar duizend keer gedrukt wordt. Een journalist zei ooit eens over het 'journalist zijn' ,,Het is het leukste vak wat er bestaat, want je krijgt de kans ALLES te vragen wat je wil." Ja, dat is waar!
Maar het is ook best wel hard werken zo af en toe. Dan mis ik wel eens het cafe (en bier :P) bij school en de studentenpraatjes. Dan zit ik soms om negen uur nog op de redactie en moet ik ook in het weekend werken. En dan zegt je lichaam wel eens: ho! Wat je ook hebt met stages, dat je natuurlijk zo nu en dan foutjes maakt, want je zit er om te leren. Niet altijd even makkelijk om te accepteren en afentoe wil je dan even jezelf voor je kop slaan en wensen dat je de dag over kan doen. Slik
Ik zal verder niet zeuren, want het gevoel van trots blijft overheersen en ik vind dat ik het eigenlijk heel goed doe. ( schouderklopje) Want hee, morgen mag ik een dagje naar Gent, om een regisseur uit Amerika te interviewen. Daar doe ik verder heel cool en relax over. Natuurlijk ben ik ook absoluut niet bang om op mijn bek te gaan, nee!
Kan iemand mij een beetje extra zuurstof geven?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten