(over de weg naar club 11, Amsterdam)
25 april, vrijdag. De avond dat we Tesja d’r verjaardag vierde in een knus restaurant met een Turks tapijtje over de vloer en vervolgens doormiddel van een tour door Amsterdam op weg naar club 11 gingen. Over de Nieuwmarkt en via een u-turn op het fietsenpad kwamen we, na precies een uur, onder 11 terecht. Wat we boven gekomen voor ons zagen was een afgelegen, verlaten en donker terrein. Dat zijn de beste plekken, hoop je dan maar.
Bij de voordeur stond een verdwaalde Hells Angels om te inspecteren. Ik keek in het rond of ik misschien een motor zag. Binnen gekomen zag ik een lange hal zonder ramen, vol gekladderd met kleurrijke graffitikunst en rare teksten die zeer waarschijnlijk een betekenis hadden, maar die mij iets te diepzinnig waren voor een vrijdag avond. Ik bleef mij afvragen of we echt niet misschien in een krakerspant of dergelijke waren beland en straks omringd zouden worden door langharige sjaakies met velgekleurde skinny jeans en dikke zwarte eyelijner rond hun ogen. Maar nee, we stapten de lift in met drie mannen van een iets wat andere genre: 30+, half lang haar, streepjes overhemd en bruin gelakte schoenen. Dit was misschien wel het raarste beeld wat ik ooit had gezien: een wederom vol met graffiti gespoten lift, die een minuut deed over elke verdieping en af en toe schokte, een oude stereo waar krakerige house muziek uit kwam en drie Amsterdamse ballen erbij. Hallelujah! Blijkbaar is het daarboven tres special was wat ik mij maar voor hield.
11 minuten later kwamen we aan op de juiste, ja mensen elfde, verdieping. Om mij heen zag ik nog steeds niets wat mij deed denken aan een uber vette club waar ik mij rot kon dansen als nooit te voren: ik zag alleen een ruimte die mij deed denken aan een verlaten kantoor, maar zodra we verder kwamen werd de muziek harder en het klakken van mij hakken zachter. Ik duwde de klapdeuren naar voren, hoorde de beat pompen en dacht bij mijzelf: this is it, this this is 11 en ik begon te dansen als nooit te voren.
zaterdag 26 april 2008
zondag 20 april 2008
Stiekem in Zaandam
Het is uber hip om te zeggen dat je in Amsterdam uit gaat. Amsterdam is bruisend, groovy en gewoon ontzettend hip. Helemaal leuk dus. Helaas ben ik er niet zo vaak te vinden als ik zou willen. Ik wacht nog steeds op dat mooie huisje in of rond het centrum, zucht.
Zaandam is weer een heel ander verhaal. Zaandam is alles behàlve hip. Zaandam is zo passé. Het is dus ook niks om trots op te zijn als je daar je nachten doorbrengt. Maar probleem is dat Zaandam ook weer iets fijns heeft. Mensen uit Zaandam komen in Zaandam, het is dichtbij, vertrouwd en soms is de muziek nog best prettig ook; heel soms dan hè.
Maar het voelt toch altijd een beetje stiekem, want oh wee als ik iemand tegen kom die niet mag weten dat ik helemaal niet zo hip ben als dat ik mij voordoe. En ik mag er dan vooral ook niet uitzien of ik het naar mijn zin heb. Nee das is zó fout.
Wanneer ik dan toch een oude bekende tegenkom, dan zie ik aan hun gezicht dat ik zojuist hun grootste geheim heb ontdekt en vraag ik natuurlijk meteen met verbaasde toon: "Wat doe jij nou hier?" Antwoord steevast iets in de trant van: "Ja ik kijk even rond." of "Tsja, ik ben met die mee." Vervolgens knik ik begrijpend en kijk ik daarna verveeld in het rond, want het is natuurlijk zo saaaaaaaaaaai.
En nu is mijn geheim niet meer zo geheim. Ik hoef voortaan dus niet meer te doen alsof ik het niet naar mijn zin heb. Poefff, wat een opluchting! Maar daar staat tegenover: Amsterdam is en blijft hip en daarom gaan we volgende week gezellig uiteten en naar 11. (voor de niet Amsterdammers: een club op de -surprise- elfde verdieping naast het Centraal Station waar je uitzicht heb over de hele stad en die in juni zijn deuren gaat sluiten.)
Zaandam is weer een heel ander verhaal. Zaandam is alles behàlve hip. Zaandam is zo passé. Het is dus ook niks om trots op te zijn als je daar je nachten doorbrengt. Maar probleem is dat Zaandam ook weer iets fijns heeft. Mensen uit Zaandam komen in Zaandam, het is dichtbij, vertrouwd en soms is de muziek nog best prettig ook; heel soms dan hè.
Maar het voelt toch altijd een beetje stiekem, want oh wee als ik iemand tegen kom die niet mag weten dat ik helemaal niet zo hip ben als dat ik mij voordoe. En ik mag er dan vooral ook niet uitzien of ik het naar mijn zin heb. Nee das is zó fout.
Wanneer ik dan toch een oude bekende tegenkom, dan zie ik aan hun gezicht dat ik zojuist hun grootste geheim heb ontdekt en vraag ik natuurlijk meteen met verbaasde toon: "Wat doe jij nou hier?" Antwoord steevast iets in de trant van: "Ja ik kijk even rond." of "Tsja, ik ben met die mee." Vervolgens knik ik begrijpend en kijk ik daarna verveeld in het rond, want het is natuurlijk zo saaaaaaaaaaai.
En nu is mijn geheim niet meer zo geheim. Ik hoef voortaan dus niet meer te doen alsof ik het niet naar mijn zin heb. Poefff, wat een opluchting! Maar daar staat tegenover: Amsterdam is en blijft hip en daarom gaan we volgende week gezellig uiteten en naar 11. (voor de niet Amsterdammers: een club op de -surprise- elfde verdieping naast het Centraal Station waar je uitzicht heb over de hele stad en die in juni zijn deuren gaat sluiten.)
vrijdag 18 april 2008
Orientatie tv
Op school hebben we twee keer per jaar in het kader van voorbereidingen oriëntatieweken. Tijdschrift heb ik gehad (erg leuk) en afgelopen week had ik tv (ook erguh leuk).
In een week tijd hebben we met een groep van vijftien mensen, waarvan de meeste nog nooit ook maar iéts met tv hadden gedaan, een talkshow in elkaar gezet. En daar ben ik dan best trots op. Wat mijn functie was? Ha, ik was de cameravrouw. Best stoer hè: cameravrouw.
In een week tijd hebben we met een groep van vijftien mensen, waarvan de meeste nog nooit ook maar iéts met tv hadden gedaan, een talkshow in elkaar gezet. En daar ben ik dan best trots op. Wat mijn functie was? Ha, ik was de cameravrouw. Best stoer hè: cameravrouw.
Dinsdag gingen we op "excursie" naar Eén Vandaag. Allemaal leuk leuk en nog eens leuk. En natuurlijk ook een beetje netwerken!
Ik op de stoel van Een Vandaag, zonder de lichten.
Floor manager. Vijf, vier, drie, twee, een en........bam!
Het leven van een cameravrouw
De presentatoren (mooi op elkaar afgestemd)
De regiekamer
woensdag 16 april 2008
Morgen
Komt mijn zus naar 5,5 maand weer terug uit het warme Suriname.
Balen voor haar misschien, maar leuk voor mij.
Van te voren had ik nooit bedacht wat ik allemaal zou missen zonder zus, en dat is best veel. Namelijk:
-Mijn mama in de maling nemen samen met haar;
-Lekker samen in bed, onder de deken, naar Greys anatomy kijken;
-Mijn zus lekker bellen als ik zielig en alleen in de trein zat;
-Wakker worden met door haar gemaakte pannenkoeken;
-Samen gezellig dansen in Amsterdam;
-Op de bank, mét bord lekker lang tv kijken;
-Poep en plas grappen maken;
-Op de muur kloppen om elkaar weltrusten te wensen;
-Nog even lekker kletsen in de badkamer;
-Iemand die soms in de middag thuis is.
En nog veeeel meeeeeeeeeeeeerrrrr
Wat ik ook gemist heb is:
-Mijn zus d'r "gezellige buien";
-Mijn zus de schuld kunnen geven van het rotzooi in huis;
-Wakker gemaakt worden door té harde muziek terwijl ik nog uren kon slapen;
-Gedoe om wie, wanneer op de computer mag;
-Op mijn beurt wachten tijdens het avond eten.
Maar, dat zijn allemaal dingen, daar kan ik mee leven. Samen onder de deken tv kijken, dat kan ik niet missen!
Balen voor haar misschien, maar leuk voor mij.
Van te voren had ik nooit bedacht wat ik allemaal zou missen zonder zus, en dat is best veel. Namelijk:
-Mijn mama in de maling nemen samen met haar;
-Lekker samen in bed, onder de deken, naar Greys anatomy kijken;
-Mijn zus lekker bellen als ik zielig en alleen in de trein zat;
-Wakker worden met door haar gemaakte pannenkoeken;
-Samen gezellig dansen in Amsterdam;
-Op de bank, mét bord lekker lang tv kijken;
-Poep en plas grappen maken;
-Op de muur kloppen om elkaar weltrusten te wensen;
-Nog even lekker kletsen in de badkamer;
-Iemand die soms in de middag thuis is.
En nog veeeel meeeeeeeeeeeeerrrrr
Wat ik ook gemist heb is:
-Mijn zus d'r "gezellige buien";
-Mijn zus de schuld kunnen geven van het rotzooi in huis;
-Wakker gemaakt worden door té harde muziek terwijl ik nog uren kon slapen;
-Gedoe om wie, wanneer op de computer mag;
-Op mijn beurt wachten tijdens het avond eten.
Maar, dat zijn allemaal dingen, daar kan ik mee leven. Samen onder de deken tv kijken, dat kan ik niet missen!
zaterdag 12 april 2008
Ik heb een verslaving
Ik heb het niet over mijn snoepverslaving, uitslaapverslaving, soapsverslaving smaakjes-koffie-verslaving en ook niet over mijn chronische praatverslaving. Nee, ik heb het over mijn patroontijdschriftenverslaving.
Ja ik weet wat je nu denk: die tijdschriften met die walgelijke ouderwetse, te hoge taille en geen vorm kleding tijdschriften? Maar tegenwoordig zijn die helemaal gepimpt. Naja, sommige dan. Steeds vaker zie je weer een nieuw soort tijdschrift liggen met wél hippe zelfmaakkleding, zoals: fast fashion en easy fashion. Helaas vaak maar eenmalig.
Anyway, ik heb nog nooit iets uit die boekjes gemaakt, alleen maar bewonderd. Maar daar komt verandering in. Ik ga nu écht wat maken hoor! In de mei vakantie ga ik er eens goed voor zitten.
Het gele jasje (maar dan in andere kleur, denk ik) ga ik maken.
Dit grijze pak en bloemen jurkje wil ik óók maken, zucht...
En deze shorts ook al.......
Mijn hoofd slaat hiervan echt op hol
Klein probleem: ik snap er geen bal van 
Hieruit ontstaat uiteindelijke een echt kledingstuk. Logisch toch?
Hieruit ontstaat uiteindelijke een echt kledingstuk. Logisch toch?
dinsdag 8 april 2008
Ineens had ik het door...
en toen wist ik wat mij te doen stond!
Dit dus....
Wat het was?
Lage F/, sluitertijd aanpassen(had achteraf iets langzamer mogen zijn) en ISO op 80.
Lage F/, sluitertijd aanpassen(had achteraf iets langzamer mogen zijn) en ISO op 80.
woensdag 2 april 2008
Birthday Girl in the Saloon
Ja, ik weet dat iedereen élke dag heeft uitgekeken naar een logje over mijn verjaardagsfeest van vrijdag (ja echt: -i-e-d-e-r-e-e-n. Ha, mijn ego stijgt boven mij uit).
Maar hier is die dan, kort en krachtig.
Hoe mijn feestje was?
GEWELDIG!
Dat was het wel zo'n beetje denk ik. Oké vooruit, iets meer details.
Abornaal, om te niet te vergeten, fantastich, super toll, vertederend, mooi, gezellig, voor herhaling vatbaar, om voor altijd in de boeken te prenten GEWELDIG.
Nog suggesties?
Ennnnn, iedereen bedankt voor zijn mooie en lieve woorden/foto's in mijn 21 boekje (én als speech)
Maar hier is die dan, kort en krachtig.
Hoe mijn feestje was?
GEWELDIG!
Dat was het wel zo'n beetje denk ik. Oké vooruit, iets meer details.
Abornaal, om te niet te vergeten, fantastich, super toll, vertederend, mooi, gezellig, voor herhaling vatbaar, om voor altijd in de boeken te prenten GEWELDIG.
Nog suggesties?
Ennnnn, iedereen bedankt voor zijn mooie en lieve woorden/foto's in mijn 21 boekje (én als speech)
donderdag 27 maart 2008
New, new, new
Een ski-jas kopen nadat je bent wezen skien: eigenlijk heel logisch.
TADAA!
En ja, ik heb ook een nieuw kapsel :)
Me = birthday: foto's
mijn cadeau
voor het eerst sneeuw op mijn verjaardag (foto wil niet draaien op school pc
That's right!
woensdag 26 maart 2008
dinsdag 25 maart 2008
Multiculturaliteit my ass
Hoe komt het toch dat bijna alles wat ik tegenwoordig lees of op tv zie over de 'problemen' met de islam of Arabische wereld gaat. Elke geïnterviewde wordt gevraagd: wat vind je nou van islam zus, islam zo? Laat die mensen toch eens met rust en verveel ons niet met het eeuwige debat over hetzelfde. Voor school ben ik een boekje aan het lezen waar 24 interviews zijn gebundeld met bekende Nederlanders. Journalist Cornald Maas, de auteur van het boekje zegt bij een zeker interview: en dan kom ik tóch bij het onderwerp Theo van Gogh. Dat vind ik nou mooi gezegd: alsof je er niet kan ontsnappen, ook al zou je het willen.
Bij de werkgroep van antropologie (wetenschap niet-westerse culturen) vorige week waren er zes presentaties over multiculturele dilemma's, geformuleerd in een stelling. Ze gingen, hoe kan het ook anders, allemaal over een dilemma gerelateerd aan de islam: de Deense spotprenten, het weigeren van het schudden van een hand, het wél of niet bouwen van een moskee en het wel/niet verbieden van een boerka. HALLO!, multiculturaliteit my ass! Dit is een eenzijdig debat. Dat wil niet zeggen dat ik tijdens de discussies van alle dilemma's boos voor mij uit keek en mijn kaken stevig op elkaar hield. Nee, dat is dan weer niet Sarah zeg maar.
De enige reden waardoor er zo veel ophef ontstaat over al deze eerder genoemde kwesties, is dat de media er bovenop zit. Hetzelfde als bij de familie drama's die je zo veelvuldig in het nieuws ziet: meer publiciteit zorgt niet voor een verbetering, maar eerder voor een verslechtering. Aangezien de krant en het journaal ons vooral slecht nieuws voorschotelt, zie je alleen nog maar het negatieve. Watskeburt met de mooie dingen die geloof en cultuur kunnen brengen? Ik vraag mij dan af: zou Geert Wilders ook zo hebben lopen rebellen als hij hier niet zoveel aandacht mee had gekregen?
Zucht, ik heb het gehad met alle discussies over de islam en alle 'problemen' die het zogenaamd met zich meebrengt. Natuurlijk: andere culturen brengen altijd problemen met zich mee, maar dit is gewoon helemaal uit zijn verband gerukt!
In het boek voor antropologie las ik over een professor die het conflict met de westerse wereld en de Arabisch wereld al lang voordat het begon had voorspeld. "Het is net als het conflict tijdens de Nederlandse Opstand tussen de Katholieken en Protestanten, een fase en het valt niet voorkomen. Zulk soort fases vind je terug over de hele geschiedenis en deze conflicten zullen er altijd zijn." (Dit was het ongeveer, wat het precies was weet ik stiekem niet meer, omdat ik het niet terug kan vinden, maar goed.). Waar zouden we dan nu precies zitten in die 'fase'? Ik hoop dat het zo langzamerhand voorbij is en dat we weer normaal kunnen doen. Het enige wat ik mij dan afvraag: wie is de volgende 'bad apple' meneer de professor?
Bij de werkgroep van antropologie (wetenschap niet-westerse culturen) vorige week waren er zes presentaties over multiculturele dilemma's, geformuleerd in een stelling. Ze gingen, hoe kan het ook anders, allemaal over een dilemma gerelateerd aan de islam: de Deense spotprenten, het weigeren van het schudden van een hand, het wél of niet bouwen van een moskee en het wel/niet verbieden van een boerka. HALLO!, multiculturaliteit my ass! Dit is een eenzijdig debat. Dat wil niet zeggen dat ik tijdens de discussies van alle dilemma's boos voor mij uit keek en mijn kaken stevig op elkaar hield. Nee, dat is dan weer niet Sarah zeg maar.
De enige reden waardoor er zo veel ophef ontstaat over al deze eerder genoemde kwesties, is dat de media er bovenop zit. Hetzelfde als bij de familie drama's die je zo veelvuldig in het nieuws ziet: meer publiciteit zorgt niet voor een verbetering, maar eerder voor een verslechtering. Aangezien de krant en het journaal ons vooral slecht nieuws voorschotelt, zie je alleen nog maar het negatieve. Watskeburt met de mooie dingen die geloof en cultuur kunnen brengen? Ik vraag mij dan af: zou Geert Wilders ook zo hebben lopen rebellen als hij hier niet zoveel aandacht mee had gekregen?
Zucht, ik heb het gehad met alle discussies over de islam en alle 'problemen' die het zogenaamd met zich meebrengt. Natuurlijk: andere culturen brengen altijd problemen met zich mee, maar dit is gewoon helemaal uit zijn verband gerukt!
In het boek voor antropologie las ik over een professor die het conflict met de westerse wereld en de Arabisch wereld al lang voordat het begon had voorspeld. "Het is net als het conflict tijdens de Nederlandse Opstand tussen de Katholieken en Protestanten, een fase en het valt niet voorkomen. Zulk soort fases vind je terug over de hele geschiedenis en deze conflicten zullen er altijd zijn." (Dit was het ongeveer, wat het precies was weet ik stiekem niet meer, omdat ik het niet terug kan vinden, maar goed.). Waar zouden we dan nu precies zitten in die 'fase'? Ik hoop dat het zo langzamerhand voorbij is en dat we weer normaal kunnen doen. Het enige wat ik mij dan afvraag: wie is de volgende 'bad apple' meneer de professor?
zaterdag 22 maart 2008
Music: Makes me happy
Jack Johnson heeft al enige weken een nieuw album. Het kwam er maar niet van om hem te beluisteren, maar gisteren heb ik er aandachtig naar geluisterd.
Toen ik uit het raam naar boven keek en de sneeuwvlokken naar benenden zag vallen, zo op de eerste lentedag, luisterde ik naar dit liedje. Ik kwam spontaan uit mijn luie winterdip en stond een album lang onder de douche. Nu luister ik datzelfde liedje weer (en weer), voor het slapen gaan. Nadeel: ik heb geen zin meer om te slapen.
Nog eentje dan, om wél te kunnen slapen
Ps. Ohh, wat krijg ik zin in mijn summer surf vacation als ik naar deze plaatjes kijk!
Toen ik uit het raam naar boven keek en de sneeuwvlokken naar benenden zag vallen, zo op de eerste lentedag, luisterde ik naar dit liedje. Ik kwam spontaan uit mijn luie winterdip en stond een album lang onder de douche. Nu luister ik datzelfde liedje weer (en weer), voor het slapen gaan. Nadeel: ik heb geen zin meer om te slapen.
Nog eentje dan, om wél te kunnen slapen
Ps. Ohh, wat krijg ik zin in mijn summer surf vacation als ik naar deze plaatjes kijk!
vrijdag 21 maart 2008
Me (l) wintersport: de samenvatting
Een week van:
Papsneeuw onder aan de berg, heel veel pokerspelletjes, nog veel meer paaseitjes, zoveel zon dat sommigen mensen (wie o wie) in hun boxer voor het chaletje gaan zitten, baguette met brie, tomaat (niet voor mij dan) en komkommer, natte en koude konten, middag slaapjes op de bank-bed, kramp in de kuiten, veel vallen, kijken naar en genieten van andere mensen die vallen, alles pas na twee keer goed doen, stijlvol met hippe zonnebril de berg af sjeesen, veel la vache qui rie, limonade drinken uit mini theekopjes en champagne glazen, rode wangetjes van de zon en uitputting, sneeuw-indianen-dansjes (en ja, het heeft gewerkt), rotzooi in het chalet, opruimen en stofzuigen, wederom rotzooi, vijf lagen kleding en ze vervolgens weer uit doen, Mara als sneeuwmonster op de free ride piste, Sarah vliegend over de piste, poep en plas grappen, handschoenen laten vallen uit het liftje, aandacht focussen aan de a-, b-, c- en d-drukpunten van het snowboard, EINDELIJK sneeuw, natte en koude handschoenen, tot je knieën in de sneeuw wegzakken en terugkruipen, cirkeltjes skiën: 1/4 goed en 3/4 langzaam, Tom die de prei voor het eerst in zijn leven snijd, schrale kut lippen, tienjarige fransen die erg goed engels kunnen ("I love boobs."), Sarah die het liftje schoon wilt vegen en er vervolgens uit pleurt, snowboarders die 'proberen' om netjes het liftje uite komen en vervolgens met ze allen op elkaar botsen, Kronenberg bier, Lean met stinkkaas en paté, warme chocomel met cream (of was het nou chantily?), tranen in je ogen door de snelheid waarmee je de piste afgaat, vervolgens door diezelfde snelheid je muts verliezen, foto's maken achter een hekje, Mara d'r dikke spleet, Japie de hond die verliefd werd op Mara, moppen tappen (waarom zie je nooit een dom blondje bij Feynoord?***) bubbles spelen op Tom's touch screen telefoon, pannenkoeken met spekjes ipv ontijspek, langdurig ontbijten (god, wat mis ik dat), elke dag om 'negen uur' bij de lift staan, spieren die besluiten geen zin meer te hebben om optimaal te werken, ons eigen gecustomized restaurant met uitzicht, zo lang in de rij staan voor de wc dat je het spontaan je in broek doet, bediendens die niet gedient zijn van onze baguette met brie, Sarah op een snowboard mét skieschoenen, liedjes zingen in de liftjes tijdens sneeuwstormen (wil jij een toppertje of een breezer ananas? of Backstreet Boys), een Nederlanse kolonie, Tom die naar de dokter wilt zonder het woord dokter te kenne in het Frans (nee, Fransen spreken geen Engels), wakker worden door een zingende Lean (zelfs de buren hebben genoten), een Neanderthaler bij de buren, vrijwillig schansjes over springen en een 180 doen en vervolgens vallen, gesloten piste gewoon nemen op je eigen manier: glijden en op bosjes botsen, aangeboard worden door een stomme Nederlander met lang haar en een rare tas, plannetjes bedenken de zelfde Nederlander te verminken, spring foto's proberen te maken, courmetten (ja echt, we hadden een courmet zet!) jongens van het koor afluisteren in de bus over hun ervaringen in de gevangenis, pesten en 10x laatste kaar roepen, rechten stukjes lopen met je board of schaatsen met de ski's, ingehaald woorden op dezelfde rechte stukjes door Elisa, een helm kopen na een ongeluk, totale stilte, door de wolken heen ''liften'', een strak blauwe hemel en fenomenaal sneeuw op de laatste dag: dat is het lot van de laatste dag, een dik feest bij de Yeti bar waar bier drie euro kost!, ruzie maken om wie de ketchup mag lenen van de buren, Sponchebob in het Frans: H-I-L-A-R-I-S-C-H, ssssslapen in de bus op de terugweg.
Zo, dat was dat.
*** antwoord op de Feynoord grap waarom je nooit domme blondjes ziet bij een Feynoord wedstrijd: zo dom zijn ze nou ook weer niet. Muhahah.
*** foto's next post!
Papsneeuw onder aan de berg, heel veel pokerspelletjes, nog veel meer paaseitjes, zoveel zon dat sommigen mensen (wie o wie) in hun boxer voor het chaletje gaan zitten, baguette met brie, tomaat (niet voor mij dan) en komkommer, natte en koude konten, middag slaapjes op de bank-bed, kramp in de kuiten, veel vallen, kijken naar en genieten van andere mensen die vallen, alles pas na twee keer goed doen, stijlvol met hippe zonnebril de berg af sjeesen, veel la vache qui rie, limonade drinken uit mini theekopjes en champagne glazen, rode wangetjes van de zon en uitputting, sneeuw-indianen-dansjes (en ja, het heeft gewerkt), rotzooi in het chalet, opruimen en stofzuigen, wederom rotzooi, vijf lagen kleding en ze vervolgens weer uit doen, Mara als sneeuwmonster op de free ride piste, Sarah vliegend over de piste, poep en plas grappen, handschoenen laten vallen uit het liftje, aandacht focussen aan de a-, b-, c- en d-drukpunten van het snowboard, EINDELIJK sneeuw, natte en koude handschoenen, tot je knieën in de sneeuw wegzakken en terugkruipen, cirkeltjes skiën: 1/4 goed en 3/4 langzaam, Tom die de prei voor het eerst in zijn leven snijd, schrale kut lippen, tienjarige fransen die erg goed engels kunnen ("I love boobs."), Sarah die het liftje schoon wilt vegen en er vervolgens uit pleurt, snowboarders die 'proberen' om netjes het liftje uite komen en vervolgens met ze allen op elkaar botsen, Kronenberg bier, Lean met stinkkaas en paté, warme chocomel met cream (of was het nou chantily?), tranen in je ogen door de snelheid waarmee je de piste afgaat, vervolgens door diezelfde snelheid je muts verliezen, foto's maken achter een hekje, Mara d'r dikke spleet, Japie de hond die verliefd werd op Mara, moppen tappen (waarom zie je nooit een dom blondje bij Feynoord?***) bubbles spelen op Tom's touch screen telefoon, pannenkoeken met spekjes ipv ontijspek, langdurig ontbijten (god, wat mis ik dat), elke dag om 'negen uur' bij de lift staan, spieren die besluiten geen zin meer te hebben om optimaal te werken, ons eigen gecustomized restaurant met uitzicht, zo lang in de rij staan voor de wc dat je het spontaan je in broek doet, bediendens die niet gedient zijn van onze baguette met brie, Sarah op een snowboard mét skieschoenen, liedjes zingen in de liftjes tijdens sneeuwstormen (wil jij een toppertje of een breezer ananas? of Backstreet Boys), een Nederlanse kolonie, Tom die naar de dokter wilt zonder het woord dokter te kenne in het Frans (nee, Fransen spreken geen Engels), wakker worden door een zingende Lean (zelfs de buren hebben genoten), een Neanderthaler bij de buren, vrijwillig schansjes over springen en een 180 doen en vervolgens vallen, gesloten piste gewoon nemen op je eigen manier: glijden en op bosjes botsen, aangeboard worden door een stomme Nederlander met lang haar en een rare tas, plannetjes bedenken de zelfde Nederlander te verminken, spring foto's proberen te maken, courmetten (ja echt, we hadden een courmet zet!) jongens van het koor afluisteren in de bus over hun ervaringen in de gevangenis, pesten en 10x laatste kaar roepen, rechten stukjes lopen met je board of schaatsen met de ski's, ingehaald woorden op dezelfde rechte stukjes door Elisa, een helm kopen na een ongeluk, totale stilte, door de wolken heen ''liften'', een strak blauwe hemel en fenomenaal sneeuw op de laatste dag: dat is het lot van de laatste dag, een dik feest bij de Yeti bar waar bier drie euro kost!, ruzie maken om wie de ketchup mag lenen van de buren, Sponchebob in het Frans: H-I-L-A-R-I-S-C-H, ssssslapen in de bus op de terugweg.
Zo, dat was dat.
*** antwoord op de Feynoord grap waarom je nooit domme blondjes ziet bij een Feynoord wedstrijd: zo dom zijn ze nou ook weer niet. Muhahah.
*** foto's next post!
Me (l) wintersport: de niet in mosaic verwerkte foto's
Lila, onze mascotte.
Off piste, enige manier om terug te komen was kruipend, je zakte tot je knieen weg.
Broer en zus, LIEFHH!
Ons eigen restaurant
Vuurwerk en fakkeltoch door de bergen.
Uitgeput
Zon op de bergen aan het einde van de dag
Courmetten!!!!
Onbeschrijfelijk mooi boven de wolken......
Een beter plek om je baguette met brie op te eten bestaat er niet.
Off piste, enige manier om terug te komen was kruipend, je zakte tot je knieen weg.
Broer en zus, LIEFHH!
Ons eigen restaurant
Vuurwerk en fakkeltoch door de bergen.
Uitgeput
A big world....
Zon op de bergen aan het einde van de dag
Courmetten!!!!
Onbeschrijfelijk mooi boven de wolken......
Een beter plek om je baguette met brie op te eten bestaat er niet.
Abonneren op:
Posts (Atom)