IEhhhh, een WORM!
En nog even de groepsfoto van Jo d'r blog!
Voor de rest van haar foto's
vrijdag 13 juni 2008
maandag 9 juni 2008
Domme, domme Ballin
Ik waarschuw alvast: als u een hekel aan politiek heeft, stop dan nu met lezen, anders: veel lees plezier
Persoonlijk heb ik weinig problemen met de arrestatie van Gregorius Nekschot. Oké, het was niet zo aardig om met tien man het huis binnen te vallen en hem te bespringen. Maar het is ook niet zo een aardige man, die het een uitdaging vindt om cartoons te maken die zo beledigend mogelijk zijn. Die mag je wel wat harder aanpakken.
Wat ik vooral heel gek vind is dat de Minister van Justitie, Hirsch Ballin, instemde met de arrestatie. Het CDA is niet zo een grote fan van de vrijheid van meningsuiting. Eerst Balkende met het proces tegen Opinio en nu Hirsch Ballin die instemt met de arrestatie tegen Gregorius Nekschot. Ook stuurde Ballin recentelijk een brief naar de Tweede Kamer waarin hij schreef dat hij graag de wet op godslastering wil uitbreiden, waardoor je mensen als Gregorius Nekschot makkelijker kan vervolgen.
Meneer Ballin, in welke
grot heeft u geleefd?
Die sluwe Ballin dacht natuurlijk: ha, fijn, nu kan het OM eindelijk dat vervelende ventje oppakken en dan moet het maar eens voor eens en altijd afgelopen zijn met die rot cartoons. Domme, domme Ballin!
We leven in een mediacultuur man, dat weet toch iedereen. Al lange tijd –en nog extra na de dood van Theo van Gogh- is het vrije woord een gevoelig onderwerp voor veel Nederlanders, want we laten ons niet de kaas van ons brood eten. Nee, vechten zullen we voor onze vrijheden. Ik vraag u het volgende meneer Ballin: in welke grot heeft u geleefd dat u hier niet over heeft nagedacht?
Dus wat gebeurd er nu? Het merendeel van de Nederlanders valt keihard uit over de arrestatie van de “gerespecteerde” cartoonist. Wij Nederlands strijden als nooit te voren voor het vrije woord. Het is oorlog!
Voorvechter van het vrije woord Hans Teeuwen aangedaan en zegt in een interview met Geenstijl.tv dat het vrije woord nu verloren lijkt. Hansje is cool en iedereen schreeuwt met hem mee: jaaa, het vrije woord gaat verloren! Ook cartoonist Jos Collingnon sprak over moeilijkheden voor de toekomst ‘Moeilijkheden voor mij als cartoonist en voor alle andere Nederlanders voor wie de vrijheid van meningsuiting een voorwaarde voor hun werk is.’ Arme cabaretiers. Arme cartoonisten.
De minister zou als vader van twee kinderen moeten weten dat als je iets verbiedt, kinderen het juist doen. Zo werkt het niet alleen bij kinderen, maar ook bij volwassenen. Maar misschien heeft hij niet echt opgelet bij de opvoeding van zijn kinderen en was hij te druk met het spelen van beschermer der gelovigen.
De reacties die nu zijn ontstaan is precies het tegenovergestelde van wat Hirsch Ballin hoopte te bereiken. Wat dacht je dan? Dat we allemaal zouden juichen? Domme, domme Ballin!. Voorlopig kan je die uitbreiding van de wet op godslastering wel op je buik schrijven meneer!
Persoonlijk heb ik weinig problemen met de arrestatie van Gregorius Nekschot. Oké, het was niet zo aardig om met tien man het huis binnen te vallen en hem te bespringen. Maar het is ook niet zo een aardige man, die het een uitdaging vindt om cartoons te maken die zo beledigend mogelijk zijn. Die mag je wel wat harder aanpakken.
Wat ik vooral heel gek vind is dat de Minister van Justitie, Hirsch Ballin, instemde met de arrestatie. Het CDA is niet zo een grote fan van de vrijheid van meningsuiting. Eerst Balkende met het proces tegen Opinio en nu Hirsch Ballin die instemt met de arrestatie tegen Gregorius Nekschot. Ook stuurde Ballin recentelijk een brief naar de Tweede Kamer waarin hij schreef dat hij graag de wet op godslastering wil uitbreiden, waardoor je mensen als Gregorius Nekschot makkelijker kan vervolgen.
Meneer Ballin, in welke
grot heeft u geleefd?
Die sluwe Ballin dacht natuurlijk: ha, fijn, nu kan het OM eindelijk dat vervelende ventje oppakken en dan moet het maar eens voor eens en altijd afgelopen zijn met die rot cartoons. Domme, domme Ballin!
We leven in een mediacultuur man, dat weet toch iedereen. Al lange tijd –en nog extra na de dood van Theo van Gogh- is het vrije woord een gevoelig onderwerp voor veel Nederlanders, want we laten ons niet de kaas van ons brood eten. Nee, vechten zullen we voor onze vrijheden. Ik vraag u het volgende meneer Ballin: in welke grot heeft u geleefd dat u hier niet over heeft nagedacht?
Dus wat gebeurd er nu? Het merendeel van de Nederlanders valt keihard uit over de arrestatie van de “gerespecteerde” cartoonist. Wij Nederlands strijden als nooit te voren voor het vrije woord. Het is oorlog!
Voorvechter van het vrije woord Hans Teeuwen aangedaan en zegt in een interview met Geenstijl.tv dat het vrije woord nu verloren lijkt. Hansje is cool en iedereen schreeuwt met hem mee: jaaa, het vrije woord gaat verloren! Ook cartoonist Jos Collingnon sprak over moeilijkheden voor de toekomst ‘Moeilijkheden voor mij als cartoonist en voor alle andere Nederlanders voor wie de vrijheid van meningsuiting een voorwaarde voor hun werk is.’ Arme cabaretiers. Arme cartoonisten.
De minister zou als vader van twee kinderen moeten weten dat als je iets verbiedt, kinderen het juist doen. Zo werkt het niet alleen bij kinderen, maar ook bij volwassenen. Maar misschien heeft hij niet echt opgelet bij de opvoeding van zijn kinderen en was hij te druk met het spelen van beschermer der gelovigen.
De reacties die nu zijn ontstaan is precies het tegenovergestelde van wat Hirsch Ballin hoopte te bereiken. Wat dacht je dan? Dat we allemaal zouden juichen? Domme, domme Ballin!. Voorlopig kan je die uitbreiding van de wet op godslastering wel op je buik schrijven meneer!
zondag 18 mei 2008
Ik zie een nieuwe generatie van prostituees
Enige tijd geleden las ik in de krant, of dergelijke, dat de gemeente van Amsterdam van plan is om prostitutie de stad uit te krijgen en ze te verplaatsen naar de meer “landelijke gebieden”. Waarom dat volgens hen zo een goed plan is weet ik niet, maar ze zullen wel een of ander abnormaal duur onderzoek gedaan hebben waaruit bleek dat dit dé oplossing was.
Tja, wat moet ik daar op zeggen? Goed plan? Nee niet echt. Ik kreeg juist het idee dat de regering wilde dat er beter gecontroleerd zou worden, maar door de prostituees de stad uit te drijven en te droppen in het boerenland, lijkt mij dat controleren alleen maar ingewikkelder wordt. Ze zeggen dat politiek ingewikkeld is, maar ik vind het vrij simpel: de gemeente wil de problemen die prostitutie met zich brengt opzadelen bij een andere gemeente: opgeruimd staat netjes, zullen ze wel gedacht hebben.
Het beeld wat ik voor mij zie is: prostituees die dienen als een soort van legbatterijen, waar borstige dames er op los “kakelen”, lange files op de smalle landelijke wegen richting de pooierbedrijven en criminelen die hun gang kunnen gaan omdat straat verlichting en blauw op straat, oeps landweg, ontbreekt. En die inwoners? goh, die zullen pas écht blij zijn.
Voor geïnteresseerde boeren heb ik een werkplan opgesteld: stop zoveel mogelijk hoertjes in de schuur, laat ze zoveel mogelijk uren maken, kom eenmaal per dag eens kijken hoe het ze vergaat en voilla, u heeft een succesvol, weinig tijdrovend hoerenbedrijfje naast je slopende baan als boer. Een tip: zorg dat u kinderen geen toegang hebben tot de “schuur”.
Tijdens het schrijven van dit alles zag ik zomaar het licht, ineens begreep ik welke kant de gemeente op wilde. Groene, biologische hoertjes. Ja, eigenlijk heel logisch. Voor mij zie ik de nieuwe generatie prostituees met ruime kamertjes, uitzicht op veel groen, een klein tuintje waar ze eigen groenten kunnen bouwen, minder werkuren en meer loon. Mocht een bedrijf aan al deze eisen voldoen, dan krijgen alle dames een keursticker. Ja, je leest het goed: een keursticker. Dat wilde toch iedereen? Goh, het lijkt bijna een droombaan. Ik voorspel een verschuiving in de arbeidsmarkt.
Tja, wat moet ik daar op zeggen? Goed plan? Nee niet echt. Ik kreeg juist het idee dat de regering wilde dat er beter gecontroleerd zou worden, maar door de prostituees de stad uit te drijven en te droppen in het boerenland, lijkt mij dat controleren alleen maar ingewikkelder wordt. Ze zeggen dat politiek ingewikkeld is, maar ik vind het vrij simpel: de gemeente wil de problemen die prostitutie met zich brengt opzadelen bij een andere gemeente: opgeruimd staat netjes, zullen ze wel gedacht hebben.
Het beeld wat ik voor mij zie is: prostituees die dienen als een soort van legbatterijen, waar borstige dames er op los “kakelen”, lange files op de smalle landelijke wegen richting de pooierbedrijven en criminelen die hun gang kunnen gaan omdat straat verlichting en blauw op straat, oeps landweg, ontbreekt. En die inwoners? goh, die zullen pas écht blij zijn.
Voor geïnteresseerde boeren heb ik een werkplan opgesteld: stop zoveel mogelijk hoertjes in de schuur, laat ze zoveel mogelijk uren maken, kom eenmaal per dag eens kijken hoe het ze vergaat en voilla, u heeft een succesvol, weinig tijdrovend hoerenbedrijfje naast je slopende baan als boer. Een tip: zorg dat u kinderen geen toegang hebben tot de “schuur”.
Tijdens het schrijven van dit alles zag ik zomaar het licht, ineens begreep ik welke kant de gemeente op wilde. Groene, biologische hoertjes. Ja, eigenlijk heel logisch. Voor mij zie ik de nieuwe generatie prostituees met ruime kamertjes, uitzicht op veel groen, een klein tuintje waar ze eigen groenten kunnen bouwen, minder werkuren en meer loon. Mocht een bedrijf aan al deze eisen voldoen, dan krijgen alle dames een keursticker. Ja, je leest het goed: een keursticker. Dat wilde toch iedereen? Goh, het lijkt bijna een droombaan. Ik voorspel een verschuiving in de arbeidsmarkt.
vrijdag 16 mei 2008
Music: onverwachts uit de top40
Vroeger luisterde ik op vrijdag regelmatig de top 40 (ik ken de tune nog steeds) of keek ik meer clips. Maar nu ik dat nog zelden doed, kijk ik afentoe even op internet naar de top 40 om te kijken of ik niks mis. Ik bedoel: stel je voor, je zou iets missen!!!
Meestal is het allemaal "echte" top 40 muziek, popi jopi dus. Maar ik vond ook deze. En ik ben er helemaal weg van.
Dat wilde ik even delen. Meer niet. Fijne dag!
Adios
Meestal is het allemaal "echte" top 40 muziek, popi jopi dus. Maar ik vond ook deze. En ik ben er helemaal weg van.
Dat wilde ik even delen. Meer niet. Fijne dag!
Adios
maandag 12 mei 2008
Oneindigende zon
Op school zijn we bezig met het maken van een tijdschrift. De klas is opgedeeld in twee groepen en nu hoorde ik dat de andere groep een artikel ging schrijven over de invloed van de zon op de mens. Toen ik die dag op de fiets zat, de zon laag aan de hemel stond en subtiel in mijn gezicht scheen vroeg ik mij af: wat betekent deze warme lente zon voor mij?
Ik kan altijd moeilijk begrijpen als mensen zeggen: “Ach ik heb niet zo veel met de zon, geef maar lekker de winter.” Dan vraag ik mij echt af van welke planeet zij komen. Zon maakt mij innig gelukkig, maar dat is wel erg kort gezegd, daar vul je geen pagina’s mee.
Wát die geluk precies inhoudt spreekt misschien wat meer tot de verbeelding. Zodra de zon zo op Nederland staat dat een winterjas niet meer nodig is begint alles in mijn lichaam te kriebelen en is stilzitten er niet meer bij: de energie raast door mijn lichaam heen, vlinders in mijn maag en een glimlach op mijn gezicht, daar zeg je u tegen. Ik krijg de neiging om mijn kledingkast open te trekken en een fleurig zomerjasje aan te doen. Ondertussen schreeuw ik mee met een goed zonnig muziekje en maak ik nog een sprongetje. Ik bel mijn vriendenlijst plat om te vragen wie er zin heeft in een rosé op het terrasje. Conclusie: zon maakt met vrolijk en energiek. Een soort van gratis drugs als het ware.
De zon geeft je een gevoel van verliefdheid, op wie weet ik eigenlijk niet, maar het zorgt er wel voor dat je nog een keer je lippen stift of nog eenmaal je haar om je vinger krult, je hoofd schuin houdt en liefelijk lacht. Nu begrijp ik ook waarom mensen altijd een nieuw levenspartner(of misschien wat korter) vinden in de lente: iedereen is dan op zijn mooist. Volgende conclusie: zon zorgt voor het kweken van nieuwe relaties en op den duur voor voortplanting, of niet.
De andere realiteit: hoe warmer het wordt, hoe meer ik mij realiseer dat straks de bikini weer aan moet. De kilo’s moeten eraf! Geen drastische diëten, maar een simpel lente dieetje kennen we allemaal wel (we = vrouwen). Zon zorgt er dus ook voor dat ik zwetend rondjes hardloop en heimelijk naar ijsjes staar om vervolgens een hap van mijn appel te nemen. Maar, als je het goed doet, zorgt de zon er dus ook voor dat je straks dat leuke rokje van vorig jaar wél aan kan.
Zucht, waar zo’n zonnnetje al dan niet goed voor is. Dus alstublieft: wees lief voor de zon!
Ik kan altijd moeilijk begrijpen als mensen zeggen: “Ach ik heb niet zo veel met de zon, geef maar lekker de winter.” Dan vraag ik mij echt af van welke planeet zij komen. Zon maakt mij innig gelukkig, maar dat is wel erg kort gezegd, daar vul je geen pagina’s mee.
Wát die geluk precies inhoudt spreekt misschien wat meer tot de verbeelding. Zodra de zon zo op Nederland staat dat een winterjas niet meer nodig is begint alles in mijn lichaam te kriebelen en is stilzitten er niet meer bij: de energie raast door mijn lichaam heen, vlinders in mijn maag en een glimlach op mijn gezicht, daar zeg je u tegen. Ik krijg de neiging om mijn kledingkast open te trekken en een fleurig zomerjasje aan te doen. Ondertussen schreeuw ik mee met een goed zonnig muziekje en maak ik nog een sprongetje. Ik bel mijn vriendenlijst plat om te vragen wie er zin heeft in een rosé op het terrasje. Conclusie: zon maakt met vrolijk en energiek. Een soort van gratis drugs als het ware.
De zon geeft je een gevoel van verliefdheid, op wie weet ik eigenlijk niet, maar het zorgt er wel voor dat je nog een keer je lippen stift of nog eenmaal je haar om je vinger krult, je hoofd schuin houdt en liefelijk lacht. Nu begrijp ik ook waarom mensen altijd een nieuw levenspartner(of misschien wat korter) vinden in de lente: iedereen is dan op zijn mooist. Volgende conclusie: zon zorgt voor het kweken van nieuwe relaties en op den duur voor voortplanting, of niet.
De andere realiteit: hoe warmer het wordt, hoe meer ik mij realiseer dat straks de bikini weer aan moet. De kilo’s moeten eraf! Geen drastische diëten, maar een simpel lente dieetje kennen we allemaal wel (we = vrouwen). Zon zorgt er dus ook voor dat ik zwetend rondjes hardloop en heimelijk naar ijsjes staar om vervolgens een hap van mijn appel te nemen. Maar, als je het goed doet, zorgt de zon er dus ook voor dat je straks dat leuke rokje van vorig jaar wél aan kan.
Zucht, waar zo’n zonnnetje al dan niet goed voor is. Dus alstublieft: wees lief voor de zon!
Mijn gekke familie.
Mmmm.. op het museumplein: zonnetje, gras, vriendinnetje, rose, chipsje. Zo hoort het!
Mmmm.. op het museumplein: zonnetje, gras, vriendinnetje, rose, chipsje. Zo hoort het!
zaterdag 3 mei 2008
Lang leven koninginnedag, hoera!
En dat deze traditie nog tot in de eeuwigheid mag duren!
Net als vorig jaar, en het jaar daarvoor, en het jaar dáárvoor, etc, was ik in Amsterdam te vinden.
Door de jordaan
Chille in het Vondepark
Naast alle rotzooi
Dansen en....
Nog eentje dan
Zo. En dat was dat!
Net als vorig jaar, en het jaar daarvoor, en het jaar dáárvoor, etc, was ik in Amsterdam te vinden.
Door de jordaan
Chille in het Vondepark
Naast alle rotzooi
Dansen en....
Sjansen op het Leidseplein
Nog eentje dan
Zo. En dat was dat!
zaterdag 26 april 2008
This is it, this is 11
(over de weg naar club 11, Amsterdam)
25 april, vrijdag. De avond dat we Tesja d’r verjaardag vierde in een knus restaurant met een Turks tapijtje over de vloer en vervolgens doormiddel van een tour door Amsterdam op weg naar club 11 gingen. Over de Nieuwmarkt en via een u-turn op het fietsenpad kwamen we, na precies een uur, onder 11 terecht. Wat we boven gekomen voor ons zagen was een afgelegen, verlaten en donker terrein. Dat zijn de beste plekken, hoop je dan maar.
Bij de voordeur stond een verdwaalde Hells Angels om te inspecteren. Ik keek in het rond of ik misschien een motor zag. Binnen gekomen zag ik een lange hal zonder ramen, vol gekladderd met kleurrijke graffitikunst en rare teksten die zeer waarschijnlijk een betekenis hadden, maar die mij iets te diepzinnig waren voor een vrijdag avond. Ik bleef mij afvragen of we echt niet misschien in een krakerspant of dergelijke waren beland en straks omringd zouden worden door langharige sjaakies met velgekleurde skinny jeans en dikke zwarte eyelijner rond hun ogen. Maar nee, we stapten de lift in met drie mannen van een iets wat andere genre: 30+, half lang haar, streepjes overhemd en bruin gelakte schoenen. Dit was misschien wel het raarste beeld wat ik ooit had gezien: een wederom vol met graffiti gespoten lift, die een minuut deed over elke verdieping en af en toe schokte, een oude stereo waar krakerige house muziek uit kwam en drie Amsterdamse ballen erbij. Hallelujah! Blijkbaar is het daarboven tres special was wat ik mij maar voor hield.
11 minuten later kwamen we aan op de juiste, ja mensen elfde, verdieping. Om mij heen zag ik nog steeds niets wat mij deed denken aan een uber vette club waar ik mij rot kon dansen als nooit te voren: ik zag alleen een ruimte die mij deed denken aan een verlaten kantoor, maar zodra we verder kwamen werd de muziek harder en het klakken van mij hakken zachter. Ik duwde de klapdeuren naar voren, hoorde de beat pompen en dacht bij mijzelf: this is it, this this is 11 en ik begon te dansen als nooit te voren.
25 april, vrijdag. De avond dat we Tesja d’r verjaardag vierde in een knus restaurant met een Turks tapijtje over de vloer en vervolgens doormiddel van een tour door Amsterdam op weg naar club 11 gingen. Over de Nieuwmarkt en via een u-turn op het fietsenpad kwamen we, na precies een uur, onder 11 terecht. Wat we boven gekomen voor ons zagen was een afgelegen, verlaten en donker terrein. Dat zijn de beste plekken, hoop je dan maar.
Bij de voordeur stond een verdwaalde Hells Angels om te inspecteren. Ik keek in het rond of ik misschien een motor zag. Binnen gekomen zag ik een lange hal zonder ramen, vol gekladderd met kleurrijke graffitikunst en rare teksten die zeer waarschijnlijk een betekenis hadden, maar die mij iets te diepzinnig waren voor een vrijdag avond. Ik bleef mij afvragen of we echt niet misschien in een krakerspant of dergelijke waren beland en straks omringd zouden worden door langharige sjaakies met velgekleurde skinny jeans en dikke zwarte eyelijner rond hun ogen. Maar nee, we stapten de lift in met drie mannen van een iets wat andere genre: 30+, half lang haar, streepjes overhemd en bruin gelakte schoenen. Dit was misschien wel het raarste beeld wat ik ooit had gezien: een wederom vol met graffiti gespoten lift, die een minuut deed over elke verdieping en af en toe schokte, een oude stereo waar krakerige house muziek uit kwam en drie Amsterdamse ballen erbij. Hallelujah! Blijkbaar is het daarboven tres special was wat ik mij maar voor hield.
11 minuten later kwamen we aan op de juiste, ja mensen elfde, verdieping. Om mij heen zag ik nog steeds niets wat mij deed denken aan een uber vette club waar ik mij rot kon dansen als nooit te voren: ik zag alleen een ruimte die mij deed denken aan een verlaten kantoor, maar zodra we verder kwamen werd de muziek harder en het klakken van mij hakken zachter. Ik duwde de klapdeuren naar voren, hoorde de beat pompen en dacht bij mijzelf: this is it, this this is 11 en ik begon te dansen als nooit te voren.
zondag 20 april 2008
Stiekem in Zaandam
Het is uber hip om te zeggen dat je in Amsterdam uit gaat. Amsterdam is bruisend, groovy en gewoon ontzettend hip. Helemaal leuk dus. Helaas ben ik er niet zo vaak te vinden als ik zou willen. Ik wacht nog steeds op dat mooie huisje in of rond het centrum, zucht.
Zaandam is weer een heel ander verhaal. Zaandam is alles behàlve hip. Zaandam is zo passé. Het is dus ook niks om trots op te zijn als je daar je nachten doorbrengt. Maar probleem is dat Zaandam ook weer iets fijns heeft. Mensen uit Zaandam komen in Zaandam, het is dichtbij, vertrouwd en soms is de muziek nog best prettig ook; heel soms dan hè.
Maar het voelt toch altijd een beetje stiekem, want oh wee als ik iemand tegen kom die niet mag weten dat ik helemaal niet zo hip ben als dat ik mij voordoe. En ik mag er dan vooral ook niet uitzien of ik het naar mijn zin heb. Nee das is zó fout.
Wanneer ik dan toch een oude bekende tegenkom, dan zie ik aan hun gezicht dat ik zojuist hun grootste geheim heb ontdekt en vraag ik natuurlijk meteen met verbaasde toon: "Wat doe jij nou hier?" Antwoord steevast iets in de trant van: "Ja ik kijk even rond." of "Tsja, ik ben met die mee." Vervolgens knik ik begrijpend en kijk ik daarna verveeld in het rond, want het is natuurlijk zo saaaaaaaaaaai.
En nu is mijn geheim niet meer zo geheim. Ik hoef voortaan dus niet meer te doen alsof ik het niet naar mijn zin heb. Poefff, wat een opluchting! Maar daar staat tegenover: Amsterdam is en blijft hip en daarom gaan we volgende week gezellig uiteten en naar 11. (voor de niet Amsterdammers: een club op de -surprise- elfde verdieping naast het Centraal Station waar je uitzicht heb over de hele stad en die in juni zijn deuren gaat sluiten.)
Zaandam is weer een heel ander verhaal. Zaandam is alles behàlve hip. Zaandam is zo passé. Het is dus ook niks om trots op te zijn als je daar je nachten doorbrengt. Maar probleem is dat Zaandam ook weer iets fijns heeft. Mensen uit Zaandam komen in Zaandam, het is dichtbij, vertrouwd en soms is de muziek nog best prettig ook; heel soms dan hè.
Maar het voelt toch altijd een beetje stiekem, want oh wee als ik iemand tegen kom die niet mag weten dat ik helemaal niet zo hip ben als dat ik mij voordoe. En ik mag er dan vooral ook niet uitzien of ik het naar mijn zin heb. Nee das is zó fout.
Wanneer ik dan toch een oude bekende tegenkom, dan zie ik aan hun gezicht dat ik zojuist hun grootste geheim heb ontdekt en vraag ik natuurlijk meteen met verbaasde toon: "Wat doe jij nou hier?" Antwoord steevast iets in de trant van: "Ja ik kijk even rond." of "Tsja, ik ben met die mee." Vervolgens knik ik begrijpend en kijk ik daarna verveeld in het rond, want het is natuurlijk zo saaaaaaaaaaai.
En nu is mijn geheim niet meer zo geheim. Ik hoef voortaan dus niet meer te doen alsof ik het niet naar mijn zin heb. Poefff, wat een opluchting! Maar daar staat tegenover: Amsterdam is en blijft hip en daarom gaan we volgende week gezellig uiteten en naar 11. (voor de niet Amsterdammers: een club op de -surprise- elfde verdieping naast het Centraal Station waar je uitzicht heb over de hele stad en die in juni zijn deuren gaat sluiten.)
vrijdag 18 april 2008
Orientatie tv
Op school hebben we twee keer per jaar in het kader van voorbereidingen oriëntatieweken. Tijdschrift heb ik gehad (erg leuk) en afgelopen week had ik tv (ook erguh leuk).
In een week tijd hebben we met een groep van vijftien mensen, waarvan de meeste nog nooit ook maar iéts met tv hadden gedaan, een talkshow in elkaar gezet. En daar ben ik dan best trots op. Wat mijn functie was? Ha, ik was de cameravrouw. Best stoer hè: cameravrouw.
In een week tijd hebben we met een groep van vijftien mensen, waarvan de meeste nog nooit ook maar iéts met tv hadden gedaan, een talkshow in elkaar gezet. En daar ben ik dan best trots op. Wat mijn functie was? Ha, ik was de cameravrouw. Best stoer hè: cameravrouw.
Dinsdag gingen we op "excursie" naar Eén Vandaag. Allemaal leuk leuk en nog eens leuk. En natuurlijk ook een beetje netwerken!
Ik op de stoel van Een Vandaag, zonder de lichten.
Floor manager. Vijf, vier, drie, twee, een en........bam!
Het leven van een cameravrouw
De presentatoren (mooi op elkaar afgestemd)
De regiekamer
woensdag 16 april 2008
Morgen
Komt mijn zus naar 5,5 maand weer terug uit het warme Suriname.
Balen voor haar misschien, maar leuk voor mij.
Van te voren had ik nooit bedacht wat ik allemaal zou missen zonder zus, en dat is best veel. Namelijk:
-Mijn mama in de maling nemen samen met haar;
-Lekker samen in bed, onder de deken, naar Greys anatomy kijken;
-Mijn zus lekker bellen als ik zielig en alleen in de trein zat;
-Wakker worden met door haar gemaakte pannenkoeken;
-Samen gezellig dansen in Amsterdam;
-Op de bank, mét bord lekker lang tv kijken;
-Poep en plas grappen maken;
-Op de muur kloppen om elkaar weltrusten te wensen;
-Nog even lekker kletsen in de badkamer;
-Iemand die soms in de middag thuis is.
En nog veeeel meeeeeeeeeeeeerrrrr
Wat ik ook gemist heb is:
-Mijn zus d'r "gezellige buien";
-Mijn zus de schuld kunnen geven van het rotzooi in huis;
-Wakker gemaakt worden door té harde muziek terwijl ik nog uren kon slapen;
-Gedoe om wie, wanneer op de computer mag;
-Op mijn beurt wachten tijdens het avond eten.
Maar, dat zijn allemaal dingen, daar kan ik mee leven. Samen onder de deken tv kijken, dat kan ik niet missen!
Balen voor haar misschien, maar leuk voor mij.
Van te voren had ik nooit bedacht wat ik allemaal zou missen zonder zus, en dat is best veel. Namelijk:
-Mijn mama in de maling nemen samen met haar;
-Lekker samen in bed, onder de deken, naar Greys anatomy kijken;
-Mijn zus lekker bellen als ik zielig en alleen in de trein zat;
-Wakker worden met door haar gemaakte pannenkoeken;
-Samen gezellig dansen in Amsterdam;
-Op de bank, mét bord lekker lang tv kijken;
-Poep en plas grappen maken;
-Op de muur kloppen om elkaar weltrusten te wensen;
-Nog even lekker kletsen in de badkamer;
-Iemand die soms in de middag thuis is.
En nog veeeel meeeeeeeeeeeeerrrrr
Wat ik ook gemist heb is:
-Mijn zus d'r "gezellige buien";
-Mijn zus de schuld kunnen geven van het rotzooi in huis;
-Wakker gemaakt worden door té harde muziek terwijl ik nog uren kon slapen;
-Gedoe om wie, wanneer op de computer mag;
-Op mijn beurt wachten tijdens het avond eten.
Maar, dat zijn allemaal dingen, daar kan ik mee leven. Samen onder de deken tv kijken, dat kan ik niet missen!
zaterdag 12 april 2008
Ik heb een verslaving
Ik heb het niet over mijn snoepverslaving, uitslaapverslaving, soapsverslaving smaakjes-koffie-verslaving en ook niet over mijn chronische praatverslaving. Nee, ik heb het over mijn patroontijdschriftenverslaving.
Ja ik weet wat je nu denk: die tijdschriften met die walgelijke ouderwetse, te hoge taille en geen vorm kleding tijdschriften? Maar tegenwoordig zijn die helemaal gepimpt. Naja, sommige dan. Steeds vaker zie je weer een nieuw soort tijdschrift liggen met wél hippe zelfmaakkleding, zoals: fast fashion en easy fashion. Helaas vaak maar eenmalig.
Anyway, ik heb nog nooit iets uit die boekjes gemaakt, alleen maar bewonderd. Maar daar komt verandering in. Ik ga nu écht wat maken hoor! In de mei vakantie ga ik er eens goed voor zitten.
Het gele jasje (maar dan in andere kleur, denk ik) ga ik maken.
Dit grijze pak en bloemen jurkje wil ik óók maken, zucht...
En deze shorts ook al.......
Mijn hoofd slaat hiervan echt op hol
Klein probleem: ik snap er geen bal van 
Hieruit ontstaat uiteindelijke een echt kledingstuk. Logisch toch?
Hieruit ontstaat uiteindelijke een echt kledingstuk. Logisch toch?
dinsdag 8 april 2008
Ineens had ik het door...
en toen wist ik wat mij te doen stond!
Dit dus....
Wat het was?
Lage F/, sluitertijd aanpassen(had achteraf iets langzamer mogen zijn) en ISO op 80.
Lage F/, sluitertijd aanpassen(had achteraf iets langzamer mogen zijn) en ISO op 80.
woensdag 2 april 2008
Birthday Girl in the Saloon
Ja, ik weet dat iedereen élke dag heeft uitgekeken naar een logje over mijn verjaardagsfeest van vrijdag (ja echt: -i-e-d-e-r-e-e-n. Ha, mijn ego stijgt boven mij uit).
Maar hier is die dan, kort en krachtig.
Hoe mijn feestje was?
GEWELDIG!
Dat was het wel zo'n beetje denk ik. Oké vooruit, iets meer details.
Abornaal, om te niet te vergeten, fantastich, super toll, vertederend, mooi, gezellig, voor herhaling vatbaar, om voor altijd in de boeken te prenten GEWELDIG.
Nog suggesties?
Ennnnn, iedereen bedankt voor zijn mooie en lieve woorden/foto's in mijn 21 boekje (én als speech)
Maar hier is die dan, kort en krachtig.
Hoe mijn feestje was?
GEWELDIG!
Dat was het wel zo'n beetje denk ik. Oké vooruit, iets meer details.
Abornaal, om te niet te vergeten, fantastich, super toll, vertederend, mooi, gezellig, voor herhaling vatbaar, om voor altijd in de boeken te prenten GEWELDIG.
Nog suggesties?
Ennnnn, iedereen bedankt voor zijn mooie en lieve woorden/foto's in mijn 21 boekje (én als speech)
Abonneren op:
Posts (Atom)