maandag 12 mei 2008

Oneindigende zon


Op school zijn we bezig met het maken van een tijdschrift. De klas is opgedeeld in twee groepen en nu hoorde ik dat de andere groep een artikel ging schrijven over de invloed van de zon op de mens. Toen ik die dag op de fiets zat, de zon laag aan de hemel stond en subtiel in mijn gezicht scheen vroeg ik mij af: wat betekent deze warme lente zon voor mij?

Ik kan altijd moeilijk begrijpen als mensen zeggen: “Ach ik heb niet zo veel met de zon, geef maar lekker de winter.” Dan vraag ik mij echt af van welke planeet zij komen. Zon maakt mij innig gelukkig, maar dat is wel erg kort gezegd, daar vul je geen pagina’s mee.

Wát die geluk precies inhoudt spreekt misschien wat meer tot de verbeelding. Zodra de zon zo op Nederland staat dat een winterjas niet meer nodig is begint alles in mijn lichaam te kriebelen en is stilzitten er niet meer bij: de energie raast door mijn lichaam heen, vlinders in mijn maag en een glimlach op mijn gezicht, daar zeg je u tegen. Ik krijg de neiging om mijn kledingkast open te trekken en een fleurig zomerjasje aan te doen. Ondertussen schreeuw ik mee met een goed zonnig muziekje en maak ik nog een sprongetje. Ik bel mijn vriendenlijst plat om te vragen wie er zin heeft in een rosé op het terrasje. Conclusie: zon maakt met vrolijk en energiek. Een soort van gratis drugs als het ware.

De zon geeft je een gevoel van verliefdheid, op wie weet ik eigenlijk niet, maar het zorgt er wel voor dat je nog een keer je lippen stift of nog eenmaal je haar om je vinger krult, je hoofd schuin houdt en liefelijk lacht. Nu begrijp ik ook waarom mensen altijd een nieuw levenspartner(of misschien wat korter) vinden in de lente: iedereen is dan op zijn mooist. Volgende conclusie: zon zorgt voor het kweken van nieuwe relaties en op den duur voor voortplanting, of niet.

De andere realiteit: hoe warmer het wordt, hoe meer ik mij realiseer dat straks de bikini weer aan moet. De kilo’s moeten eraf! Geen drastische diëten, maar een simpel lente dieetje kennen we allemaal wel (we = vrouwen). Zon zorgt er dus ook voor dat ik zwetend rondjes hardloop en heimelijk naar ijsjes staar om vervolgens een hap van mijn appel te nemen. Maar, als je het goed doet, zorgt de zon er dus ook voor dat je straks dat leuke rokje van vorig jaar wél aan kan.

Zucht, waar zo’n zonnnetje al dan niet goed voor is. Dus alstublieft: wees lief voor de zon!

Mijn gekke familie.




Mmmm.. op het museumplein: zonnetje, gras, vriendinnetje, rose, chipsje. Zo hoort het!





zaterdag 3 mei 2008

Lang leven koninginnedag, hoera!

En dat deze traditie nog tot in de eeuwigheid mag duren!

Net als vorig jaar, en het jaar daarvoor, en het jaar dáárvoor, etc, was ik in Amsterdam te vinden.

Door de jordaan


Chille in het Vondepark


Naast alle rotzooi



Dansen en....

Sjansen op het Leidseplein





Nog eentje dan



Zo. En dat was dat!

Let the summer begin!

Manu Chao - Desaparecido

zaterdag 26 april 2008

This is it, this is 11

(over de weg naar club 11, Amsterdam)

25 april, vrijdag. De avond dat we Tesja d’r verjaardag vierde in een knus restaurant met een Turks tapijtje over de vloer en vervolgens doormiddel van een tour door Amsterdam op weg naar club 11 gingen. Over de Nieuwmarkt en via een u-turn op het fietsenpad kwamen we, na precies een uur, onder 11 terecht. Wat we boven gekomen voor ons zagen was een afgelegen, verlaten en donker terrein. Dat zijn de beste plekken, hoop je dan maar.

Bij de voordeur stond een verdwaalde Hells Angels om te inspecteren. Ik keek in het rond of ik misschien een motor zag. Binnen gekomen zag ik een lange hal zonder ramen, vol gekladderd met kleurrijke graffitikunst en rare teksten die zeer waarschijnlijk een betekenis hadden, maar die mij iets te diepzinnig waren voor een vrijdag avond. Ik bleef mij afvragen of we echt niet misschien in een krakerspant of dergelijke waren beland en straks omringd zouden worden door langharige sjaakies met velgekleurde skinny jeans en dikke zwarte eyelijner rond hun ogen. Maar nee, we stapten de lift in met drie mannen van een iets wat andere genre: 30+, half lang haar, streepjes overhemd en bruin gelakte schoenen. Dit was misschien wel het raarste beeld wat ik ooit had gezien: een wederom vol met graffiti gespoten lift, die een minuut deed over elke verdieping en af en toe schokte, een oude stereo waar krakerige house muziek uit kwam en drie Amsterdamse ballen erbij. Hallelujah! Blijkbaar is het daarboven tres special was wat ik mij maar voor hield.

11 minuten later kwamen we aan op de juiste, ja mensen elfde, verdieping. Om mij heen zag ik nog steeds niets wat mij deed denken aan een uber vette club waar ik mij rot kon dansen als nooit te voren: ik zag alleen een ruimte die mij deed denken aan een verlaten kantoor, maar zodra we verder kwamen werd de muziek harder en het klakken van mij hakken zachter. Ik duwde de klapdeuren naar voren, hoorde de beat pompen en dacht bij mijzelf: this is it, this this is 11 en ik begon te dansen als nooit te voren.

zondag 20 april 2008

Stiekem in Zaandam

Het is uber hip om te zeggen dat je in Amsterdam uit gaat. Amsterdam is bruisend, groovy en gewoon ontzettend hip. Helemaal leuk dus. Helaas ben ik er niet zo vaak te vinden als ik zou willen. Ik wacht nog steeds op dat mooie huisje in of rond het centrum, zucht.

Zaandam is weer een heel ander verhaal. Zaandam is alles behàlve hip. Zaandam is zo passé. Het is dus ook niks om trots op te zijn als je daar je nachten doorbrengt. Maar probleem is dat Zaandam ook weer iets fijns heeft. Mensen uit Zaandam komen in Zaandam, het is dichtbij, vertrouwd en soms is de muziek nog best prettig ook; heel soms dan hè.

Maar het voelt toch altijd een beetje stiekem, want oh wee als ik iemand tegen kom die niet mag weten dat ik helemaal niet zo hip ben als dat ik mij voordoe. En ik mag er dan vooral ook niet uitzien of ik het naar mijn zin heb. Nee das is zó fout.

Wanneer ik dan toch een oude bekende tegenkom, dan zie ik aan hun gezicht dat ik zojuist hun grootste geheim heb ontdekt en vraag ik natuurlijk meteen met verbaasde toon: "Wat doe jij nou hier?" Antwoord steevast iets in de trant van: "Ja ik kijk even rond." of "Tsja, ik ben met die mee." Vervolgens knik ik begrijpend en kijk ik daarna verveeld in het rond, want het is natuurlijk zo saaaaaaaaaaai.

En nu is mijn geheim niet meer zo geheim. Ik hoef voortaan dus niet meer te doen alsof ik het niet naar mijn zin heb. Poefff, wat een opluchting! Maar daar staat tegenover: Amsterdam is en blijft hip en daarom gaan we volgende week gezellig uiteten en naar 11. (voor de niet Amsterdammers: een club op de -surprise- elfde verdieping naast het Centraal Station waar je uitzicht heb over de hele stad en die in juni zijn deuren gaat sluiten.)

vrijdag 18 april 2008

Orientatie tv

Op school hebben we twee keer per jaar in het kader van voorbereidingen oriëntatieweken. Tijdschrift heb ik gehad (erg leuk) en afgelopen week had ik tv (ook erguh leuk).

In een week tijd hebben we met een groep van vijftien mensen, waarvan de meeste nog nooit ook maar iéts met tv hadden gedaan, een talkshow in elkaar gezet. En daar ben ik dan best trots op. Wat mijn functie was? Ha, ik was de cameravrouw. Best stoer : cameravrouw.

Dinsdag gingen we op "excursie" naar Eén Vandaag. Allemaal leuk leuk en nog eens leuk. En natuurlijk ook een beetje netwerken!



Ik op de stoel van Een Vandaag, zonder de lichten.


Floor manager. Vijf, vier, drie, twee, een en........bam!


Het leven van een cameravrouw


De presentatoren (mooi op elkaar afgestemd)


De regiekamer

woensdag 16 april 2008

Morgen

Komt mijn zus naar 5,5 maand weer terug uit het warme Suriname.
Balen voor haar misschien, maar leuk voor mij.

Van te voren had ik nooit bedacht wat ik allemaal zou missen zonder zus, en dat is best veel. Namelijk:

-Mijn mama in de maling nemen samen met haar;
-Lekker samen in bed, onder de deken, naar Greys anatomy kijken;
-Mijn zus lekker bellen als ik zielig en alleen in de trein zat;
-Wakker worden met door haar gemaakte pannenkoeken;
-Samen gezellig dansen in Amsterdam;
-Op de bank, mét bord lekker lang tv kijken;
-Poep en plas grappen maken;
-Op de muur kloppen om elkaar weltrusten te wensen;
-Nog even lekker kletsen in de badkamer;
-Iemand die soms in de middag thuis is.

En nog veeeel meeeeeeeeeeeeerrrrr

Wat ik ook gemist heb is:
-Mijn zus d'r "gezellige buien";
-Mijn zus de schuld kunnen geven van het rotzooi in huis;
-Wakker gemaakt worden door harde muziek terwijl ik nog uren kon slapen;
-Gedoe om wie, wanneer op de computer mag;
-Op mijn beurt wachten tijdens het avond eten.

Maar, dat zijn allemaal dingen, daar kan ik mee leven. Samen onder de deken tv kijken, dat kan ik niet missen!

zaterdag 12 april 2008

Ik heb een verslaving

Ik heb het niet over mijn snoepverslaving, uitslaapverslaving, soapsverslaving smaakjes-koffie-verslaving en ook niet over mijn chronische praatverslaving. Nee, ik heb het over mijn patroontijdschriftenverslaving.

Ja ik weet wat je nu denk: die tijdschriften met die walgelijke ouderwetse, te hoge taille en geen vorm kleding tijdschriften? Maar tegenwoordig zijn die helemaal gepimpt. Naja, sommige dan. Steeds vaker zie je weer een nieuw soort tijdschrift liggen met wél hippe zelfmaakkleding, zoals: fast fashion en easy fashion. Helaas vaak maar eenmalig.

Anyway, ik heb nog nooit iets uit die boekjes gemaakt, alleen maar bewonderd. Maar daar komt verandering in. Ik ga nu écht wat maken hoor! In de mei vakantie ga ik er eens goed voor zitten.



Het gele jasje (maar dan in andere kleur, denk ik) ga ik maken.


Dit grijze pak en bloemen jurkje wil ik óók maken, zucht...

En deze shorts ook al.......



Mijn hoofd slaat hiervan echt op hol


Klein probleem: ik snap er geen bal van

Hieruit ontstaat uiteindelijke een echt kledingstuk. Logisch toch?

dinsdag 8 april 2008

Ineens had ik het door...

en toen wist ik wat mij te doen stond!

Dit dus....


Wat het was?
Lage F/, sluitertijd aanpassen(had achteraf iets langzamer mogen zijn) en ISO op 80.

woensdag 2 april 2008

Birthday Girl in the Saloon

Ja, ik weet dat iedereen élke dag heeft uitgekeken naar een logje over mijn verjaardagsfeest van vrijdag (ja echt: -i-e-d-e-r-e-e-n. Ha, mijn ego stijgt boven mij uit).

Maar hier is die dan, kort en krachtig.

Hoe mijn feestje was?

GEWELDIG!

Dat was het wel zo'n beetje denk ik. Oké vooruit, iets meer details.

Abornaal, om te niet te vergeten, fantastich, super toll, vertederend, mooi, gezellig, voor herhaling vatbaar, om voor altijd in de boeken te prenten GEWELDIG.
Nog suggesties?

Ennnnn, iedereen bedankt voor zijn mooie en lieve woorden/foto's in mijn 21 boekje (én als speech)























donderdag 27 maart 2008

New, new, new

Een ski-jas kopen nadat je bent wezen skien: eigenlijk heel logisch.


TADAA!
En ja, ik heb ook een nieuw kapsel :)

Me = birthday: foto's


mijn cadeau


voor het eerst sneeuw op mijn verjaardag (foto wil niet draaien op school pc




That's right!

woensdag 26 maart 2008

me = birthday!!!!

21....

21......

21.....

Goh, dat is best oud


* photo's will folow later on!